Xiphos
typ greckiego miecza używanego przez hoplitów / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Xiphos, ksifos (stgr. ξίφος) – prosty obosieczny miecz używany w starożytnej Grecji.
Pierwotnie wykonywany z brązu, o głowni długości ok. 50-60 cm, z trzonem. Rozszerzenie głowni osiągało największą szerokość pośrodku sztychu[1]. W okresie klasycznym miecz ten wykonywano z żelaza, lecz jego podstawowa forma, o głowni liściastego kształtu (najszerszej w ok. 2/3 długości), zazwyczaj nie przekraczającej 60 cm, nie uległa istotnej zmianie.
Xiphos był zasadniczą bronią boczną hoplitów, nadającą się zarówno do cięcia, jak i (głównie) do kłucia. Podstawową bronią greckiego piechura była jednak włócznia, dla której miecz stanowił uzupełnienie, używane po stracie włóczni lub w bliskim zwarciu[2]. Zawieszony na pendencie, noszony był na biodrze. Od V wieku p.n.e. częściowo wypierany przez jednosieczną machairę[3].
Podobni hoplitom hypaspiści z czasów Aleksandra Wielkiego także używali włóczni oraz xiphosów jako broni dodatkowej[4].