Złote pokolenie piłkarzy portugalskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Złote pokolenie – określenie piłkarzy portugalskich urodzonych pod koniec lat 60. lub na początku 70., którzy zdobyli przynajmniej jeden z dwu tytułów mistrza świata U-20 (w 1989 i 1991 roku), a następnie osiągnęli także sukcesy w piłce seniorskiej. Za najwybitniejszych przedstawicieli złotego pokolenia uważani są Luís Figo, lider i kapitan dorosłej reprezentacji aż do Mundialu 2006, oraz Rui Costa, Paulo Sousa, João Pinto, Fernando Couto, Jorge Costa, Capucho i Abel Xavier. Trenerem drużyny U-20 na obu turniejach był Carlos Queiroz.
W niektórych opracowaniach[potrzebny przypis] za „złote pokolenie” uważani są również inni piłkarze urodzeni pod koniec lat 60. lub na początku 70., którzy przez wiele lat występowali w reprezentacji A, a nie grali na Mundialu U-20 1989 i 1991. Wśród nich najczęściej wymienia się Vítora Baíę (który znalazł się w kadrze na Mundial U-20 1989, ale odmówił wyjazdu) i Pauletę.