Záhorie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Záhorie (niem. Marchauen, węg. Erdőhát, cz. Záhoří), także Záhorský región cestovného ruchu (Zahorski region turystyczny) – kraina geograficzna region geograficzno-etnograficzny w południowo-zachodniej Słowacji, między Małymi Karpatami a rzeką Morawą. Bliskość granic z Austrią i Czechami spowodowała, że ukształtowanie terenu jest tu podobne do pagórkowatych rejonów Moraw, a wioski przypominają austriackie miasteczka winiarskie.
Záhorie jest jednym z 21 centrów turystycznych Słowacji. Położone jest w trzech rejonach administracyjnych:
- Kraj bratysławski: powiat Malacky, Záhorská Bystrica (dzielnica Bratysławy), czasem uznaje się również dzielnicę Dúbravka,
- Kraj trnawski: powiat Skalica i powiat Senica,
- Kraj trenczyński: południowa część powiatu Myjava.
Záhorie podzielone jest na 3 części: Górne, Średnie i Dolne (Horné Záhorie, Stredné Záhorie i Dolné Záhorie). Czasem zalicza się do tego rejonu tzw. Podhorie, na które składają się wsie – Lozorno, Jablonové, Pernek, Kuchyňa i Rohožník.
Część regionu jest niedostępna dla turystów – znajduje się tutaj obwód wojskowy Vojenský obvod Záhorie – utworzony w 1950 na ziemiach kupionych przez czechosłowackie ministerstwo obrony od hrabiego Pálffyego po I wojnie światowej.
Najważniejsze miasta regionu to Malacky i Stupava. Pozostałe ośrodki miejskie: Brezová pod Bradlom, Gbely, Holíč, Senica, Skalica i Šaštín-Stráže. W sumie mieszka w tym rejonie 170 tysięcy ludzi (znanych jako Záhoráci), którzy mówią charakterystycznym dialektem, zbliżonym do dialektu morawskiego.