Zabawkarstwo ludowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zabawkarstwo ludowe – dziedzina rękodzielnictwa zajmująca się wyrobem drewnianych zabawek. Zabawkarstwo nie stanowiło nigdy oddzielnego rzemiosła, a jedynie sposób dorabiania sobie przez chłopów i niekiedy całe rodziny w okresie zimowym, kiedy było mniej prac na polu[1]. Taka produkcja była z reguły seryjna, to znaczy wykonywana tak samo według ściśle określonych wzorów. Zabawki były sprzedawane na targach, jarmarkach i odpustach.
Największym jarmarkiem zabawek ludowych jest krakowski Emaus odbywający się w okresie wielkanocnym[2].