Zadłużenie zagraniczne PRL
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Po II wojnie światowej Polska podjęła spłaty części zobowiązań przedwojennych[1].
Poprzez odrzucenie planu Marshalla Polska uzależniła się w pełni od ZSRR[1].
W 1957 r. zadłużenie zagraniczne wynosiło 232 mln dolarów USA. W 1960 r. zadłużenie to zwiększyło się do 1752 mln dolarów USA, w latach 60. nastąpiło jego obniżenie do 716 mln dolarów USA w 1967 r., lecz do 1970 r. ponownie wzrosło do ok. 1,7 mld dolarów USA, w tym 1 mld wobec państw kapitalistycznych[1].
Stan niskiego zadłużenia zagranicznego utrzymywał się do roku 1971. Po zastąpieniu Władysława Gomułki (znanego z niechęci do zaciągania kredytów) – przez Edwarda Gierka, 31 grudnia 1970 roku zadłużenie Polski wobec krajów kapitalistycznych wynosiło 1,1 mld USD (6,4 mld USD w 2011). Relacja zadłużenia dewizowego do wpływów dewizowych z eksportu towarów i usług wynosiła wtedy 86%[2].