Zbigniew Ryndak
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbigniew Ryndak (ur. 17 marca 1935 w miejscowości Otorowo, zm. 6 grudnia 2021[1][2]) – polski dziennikarz i prozaik.
Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1935 |
---|---|
Data śmierci |
grudzień 2021 |
Zawód, zajęcie |
pisarz, redaktor |
Odznaczenia | |
W 1954 ukończył Technikum Przemysłu Spożywczego we Wronkach. W latach 1957–1967 pracował w przemyśle. W latach 1954–1955 był kierownikiem laboratorium i kontroli technicznej w Zakładach Przemysłu Ziemniaczanego w Nowogardzie. Po odbyciu służby wojskowej, w latach 1957–1967 pracował na stanowisku kierownika produkcji w Zakładach Przemysłu Ziemniaczanego w Sulęcinie[3].
Ukończył zaoczne studia magisterskie na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[1][3].
Debiutował jako prozaik w 1956 na łamach prasy wojskowej. Był redaktorem „Gazety Zielonogórskiej”, a w okresie 1967–1990 dziennikarzem „Gazety Lubuskiej”, następnie „Gazety Nowej”[1][3].
W 1970 otrzymał Nagrodę im. Stanisława Piętaka za powieść Drugi brzeg miłości, a w 1976 Lubuską Nagrodę Kulturalną[1]. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotą odznaką honorową „Za zasługi dla województwa gorzowskiego”, odznaką honorową „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego”. Wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”[3].
Jego prochy zostały złożone w kolumbarium na Nowym Cmentarzu przy ul. Wrocławskiej w Zielonej Górze[1][2]