Zbrodnie w Leonówce
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbrodnie w Leonówce – zbrodnie dokonane przez partyzantów Ukraińskiej Powstańczej Armii w kolonii Leonówka, położonej w gminie Tuczyn w powiecie rówieńskim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej. Na początku sierpnia 1943 roku w różnych okolicznościach zamordowano w Leonówce około 190 Polaków.
Położenie Leonówki na austro-węgierskiej mapie sztabowej z ok. 1910[2] | |||
Państwo |
Polska (okupowana przez III Rzeszę - Komisariat Rzeszy Ukraina) | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Leonówka | ||
Data |
sierpień 1943 | ||
Liczba zabitych |
około 190 | ||
Typ ataku | |||
Sprawca | |||
50°45′25,8″N 26°37′05,2″E | |||
|
W nocy z 1 na 2 sierpnia 1943 roku Leonówka, w której mieszkało około 300 Polaków i kilka rodzin ukraińskich, została otoczona przez 100-osobowy oddział UPA przybyły od strony wsi Żelanka. Upowcy wrzucali do izb granaty, wchodzili do domów i mordowali ich mieszkańców. Do uciekających strzelano; wszystkie zabudowania zostały podpalone. Szacuje się, że zabito około 150 osób[3]. Około godziny 2 w nocy oddział ukraiński opuścił spaloną miejscowość.
2 lub 3 sierpnia 1943 roku grupa upowców na koniach zatrzymała przejeżdżających przez Leonówkę polskich uchodźców ze wsi Kudranka. Polakom odebrano przewożone mienie, doprowadzono do pobliskiego lasu i tam wymordowano. Zginęły 42 osoby[4].