Zjednoczone królestwo Izraela
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zjednoczone królestwo Izraela (znane również jako królestwo Izraela i Judy) – starożytne państwo na Bliskim Wschodzie, którego historię szeroko opisuje Biblia. Zgodnie z opisem biblijnym było to państwo obejmujące tereny dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Syrii i Jordanii. Źródła pozabiblijne dostarczają nielicznych informacji o tym okresie w dziejach Palestyny, dlatego znaczenie, a nawet istnienie zjednoczonego królestwa i jego władców bywa kwestionowane.
1030 p.n.e. – 931 p.n.e. | |||
Ustrój polityczny | |||
---|---|---|---|
Typ państwa | |||
Pierwszy król | |||
Ostatni król | |||
Zjednoczenie |
plemion izraelskich | ||
Podział na królestwo Izraela i królestwo Judy |
931 p.n.e. | ||
Religia dominująca | |||
|
Początki królestwa sięgają ok. 1030 p.n.e., kiedy to Saul miał zjednoczyć nękane atakami sąsiadów plemiona izraelskie. Po śmierci Saula i krótkotrwałej wojnie domowej tron objął Dawid, uznawany za twórcę militarnej potęgi Izraela. Ostatnim władcą zjednoczonego państwa był Salomon, którego polityka skupiała się głównie na sprawach wewnętrznych. Wkrótce po jego śmierci państwo uległo podziałowi na państwo północne (Izrael) pod panowaniem Jeroboama i południowe (Judę) pod panowaniem Roboama.