Zygmunt Wiatrowski
polski pedagog / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zygmunt Wiatrowski (ur. 14 kwietnia 1928 roku w Zagórowie), polski pedagog, specjalizujący się w pedagogice pracy.
W 1951 roku ukończył studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Pracował jako nauczyciel i wizytator, w 1961 roku ukończył w trybie zaocznym studia pedagogiczne. Stopień doktora uzyskał w 1969, a doktora habilitowanego w 1975 roku. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 1988 roku.
W 1974 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (obecnie UKW), na tej uczelni pracował do przejścia na emeryturę w 1998 roku. W latach 1978-1980 był dyrektorem Instytutu Pedagogiki i Psychologii, pełnił też funkcje dziekana Wydziału Pedagogicznego (1980–1984), prorektora do spraw nauki (1984–1987) i prodziekana Wydziału Pedagogiki i Psychologii (1993–1997).
Od 1997 roku mieszka w Ciechocinku, pracuje w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku.
Jego główne problemy i obszary badawcze to: teoretyczne i metodologiczne podstawy pedagogiki pracy, powodzenia i niepowodzenia szkolne oraz zawodowe, nauczyciel szkoły zawodowej, osobowościowe i prakseologiczne aspekty dorastania i dorosłości człowieka związane z pracą prozawodową i zawodową, aksjologiczne i powinnościowe konteksty myślenia o pracy, ale także społeczne i edukacyjne problemy filatelistyki.
15 maja 2007 otrzymał w Kijowie tytuł doktora honoris causa Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy. 24 czerwca 2013 dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Zagórowskiej podczas uroczystej sesji Rady Miasta nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zagórowa[1].
Jest aktywnym filatelistą, działającym w PZF.