ŁaGG-3
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
ŁaGG-3 – jednomiejscowy samolot myśliwski i przechwytujący produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej.
Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
ŁaGG-3 na wystawie w Moskwie w 2005 roku | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent |
Zakłady Lotnicze Sokół | ||
Konstruktor | |||
Typ | |||
Konstrukcja |
drewniana | ||
Załoga |
jedna osoba | ||
Historia | |||
Data oblotu |
1940 | ||
Lata produkcji |
1940–1944 | ||
Wycofanie ze służby |
1947 (ZSRR); 1950 (Finlandia) | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
12-cylindrowy silnik widlasty | ||
Moc |
939,5 kW (1260 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
9,80 m | ||
Długość |
8,81 m | ||
Wysokość |
2,54 m | ||
Masa | |||
Własna |
2620 kg | ||
Startowa |
3190 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
575 km/h | ||
Prędkość wznoszenia |
na wysokość 5000 m: | ||
Pułap |
9700 m | ||
Zasięg |
1000 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
– 1 × działko lotnicze SzWAK kal. 20 mm (wbudowane w silnik) – 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm (w przedniej, górnej części kadłuba) – 200 kg bomb i pocisków rakietowych | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR; Finlandia | |||
Rzuty | |||
|
Projekt tego samolotu oznaczony symbolem "K", był dziełem trzech konstruktorów pracujących w zakładach nr 301 – S. A. Ławoczkina, M. I. Gudkowa i W. P. Gorbunowa. Miał to być szybki i dobrze uzbrojony samolot myśliwski o konstrukcji wykonanej z drewna. Choć przy jego budowie wykorzystano nowoczesne technologie, prototyp oznaczony I-301, który oblatano 9 kwietnia 1940 roku, wykazał wyraźny niedobór mocy. Początkowo samoloty seryjne miały zostać oznaczone ŁaGG-1, ale po zwiększeniu pojemności zbiorników paliwa postanowiono zmienić nazwę na ŁaGG-3. Produkcję seryjną uruchomiono najpierw w zakładach nr 23 (gdzie zbudowano 65 egzemplarzy), a później w zakładach nr 21, 31, 153, 165. W 1. półroczu 1941 roku zakłady nr 21 zbudowały 214, a do końca 1445 sztuk tego samolotu. Samoloty początkowo przeznaczano do służby na Dalekim Wschodzie. Jako pierwszy, w marcu 1941 roku, w samoloty te wyposażono 24. pułk myśliwski – kilka tygodni później samoloty zwrócono producentowi w celu usunięcia usterek hydrauliki podwozia.
ŁaGG-3 był dość zwrotny, ale ze względu na niekorzystny stosunek masy do mocy silnika miał słabe wznoszenie. Kiedy gwałtownie spadła jakość produkcji, piloci nadali mu przezwisko: лакированный гарантированный гроб (łakirowannyj garantirowannyj grob), czyli lakierowana gwarantowana trumna.