د سکاټلنډ دویم رابرټ
From Wikipedia, the free encyclopedia
دویم رابرټ (زوکړه: د ۱۳۱۶ زکال د مارچ ۲ مه – مړینه: د ۱۳۹۰ زکال د اپرېل ۱۹ مه) له ۱۳۷۱ زکال څخه په ۱۳۹۰ زکال کې د مړینې تر مهاله د سکاټلنډ پاچا و. نوموړی د سکاټلنډ د شپږم خوانسلار والټر ستورات او د پاچا لومړي رابرټ د لور مارجوری زوی و چې د ستورات کورنۍ لومړنی پاچا و. نوموړی د خپل ماما، پاچا دویم ډېوېډ له مړینې وروسته واک ته ورسېد.
د سکاټلنډ دویم رابرټ | |
---|---|
د شخص معلومات | |
پيدايښت | ۲ مارچ ۱۳۱۶ |
مړینه | 19 اپرېل 1390 (74 کاله) |
عملي ژوند | |
کار/مسلک | |
پوځي خدمت | |
سمول |
د رابرټ بروس کوچنی ورور اډوارډ بروس د نوموړي فرضي وارث وګڼل شو، خو هغه په ۱۳۱۸زکال کې په داسې حال کې ومړ چې اولاد یې نه درلود. مارجوری بروس هم په ډېر احتمال سره په ۱۳۱۷ زکال کې په یوه ټرافیکي پېښه کې مړه شوه او پارلمان د هغه نوی زیږېدلی ماشوم، رابرټ ستورات د فرضي وارث په توګه وټاکه، له دې سره دغه ټاکنه د ۱۳۲۴ زکال د مارچ په ۲۵ مه وروسته له هغه لغو شوه چې د پاچا رابرټ او د هغې د دویمې ښځې الیزابت دو برګ زوی، ډېوېد وزېږېد. رابرټ ستورات د ۱۳۲۷ زکال د اپرېل په نهمه هغه مهال د سکاټلند د عالي سرپرستۍ مقام ته ورسېد چې پلار یې ومړ او په همدغه کال کې پارلمان د بې ماشومه ډېوېډ د مړینې په حالت کې ځوان واکیال د پاچاهۍ د وارث په توګه وټاکه. په ۱۳۲۹ زکال کې پاچا لومړی رابرټ ومړ او پنځه کلن ډېوېډ د موری د ارل، توماس رانډولف تر سرپرستۍ لاندې واک ته ورسېد.
د پاچا جان بالیول زوی، اډوارډ بالیول – د انګلیسانو او هغو سکاټلنډي اشرافو په مرسته چې د لومړي رابرټ له خوا له ارث څخه بې برخې شوي و – په سکاټلنډ یې برید وکړ او د بروس ډلې ته یې د ۱۳۳۲ زکال د اګست په ۱۱ مه په دوپلین مور او د ۱۳۳۳ زکال د جولای په ۱۹ مه په هالیدون هېل کې سخته ماته ورکړه. رابرټ چې په هالیدون کې جنګېدلی و له خپل ماما پاچا ډېوېډ سره په دامبارتون قلا کې یوځای شو چېرې چې هغه پناه اخیستې وه. ډېوېډ په ۱۳۳۴ زکال کې فرانسې ته وتښتېد. پارلمان چې لا فعاله و رابرټ او د مورای دریم ارل جان رانډولف یې د پاچاهۍ د مشترکو ساتونکو په توګه وګمارل. رانډولف د ۱۳۳۵ زکال به جولای میاشت کې د انګلیسانو له خوا ونیول شو او رابرټ هم بالیول ته تسلیم شو چې په دې سره د نوموړي سرپرستي پای ته ورسېده. دغه دفتر په ۱۳۳۸ زکال کې بیا رامنځته شو او رابرټ هم د ۱۳۴۱ تر جون میاشتې پورې هغه مهال چې ډېوېد له فرانسې څخه راوګرځېد دغه ځایګی یې وساته. دښمنیو دوام وکړ او رابرټ او ډېوېډ چې د ۱۳۴۶ زکال د اکتوبر په ۱۷ مه په نیویل کراس جګړه کې له یو بل سره یوځای و؛ وتښتېدل، یا یې هم د جګړې ډګر پرېښود، خو ډېوېډ ونیول شو او تر هغه مهاله بندي و کله چې یې د ۱۳۵۷ زکال په اکتوبر میاشت کې د خپل بند بیه ورکړه.
رابرټ د ۱۳۴۸ زکال په شاوخوا کې له الیزابت مور سره واده وکړ او د هغې څلورو زامنو او پنځو لوڼو ته یې مشروعیت وروبخښه. د هغه بل واده په ۱۳۵۵ زکال کې له ایفیمیا دو روز سره و چې له هغې یې دوه زامن او دوه ژوندۍ پاتې شوې لوڼې لرلې. رابرټ په ۱۳۶۳ زکال کې د پاچا پر وړاندې بغاوت وکړ، خو له ګواښ سره د هغه د ځای ناستوب د حق د مخ کېدو له امله پاچا ته تسلیم شو. ډېوېډ په ۱۳۷۱ زکال کې ومړ او رابرټ د ۵۵ کلنۍ په عمر د هغه ځای ناستی شو. سرحدي ځواکونو د سکاټلنډ په سوېل کې د انګلیسانو تر کنټرول لاندې سیمو باندې خپلو بریدونو ته دوام ورکړ او تر ۱۳۸۴ زکال پورې سکاټلنډیانو ډېری خپلې اشغال شوې سیمې بېرته ونیولې. رابرټ له دې ځان ډاډمن کړ چې په ۱۳۸۴ زکال کې د انګلیس – فرانسې ترمنځ د اوربند په هوکړې کې سکاټلنډ هم شامل دی، خو همدغه چاره لامل وګرځېده چې د نومبر کودتا وشي او د هېواد واګې په پیل د هغه مشر زوی جان او بیا په ۱۳۸۸ زکال کې د جان کوچني ورور رابرټ ته په لاس ورشي. پاچا رابرټ په ۱۳۹۰ زکال کې په ډانډونالډ قلا کې مړ شو او په سکون سومعه کې خښ کړای شو.