Periudha Kamakura
From Wikipedia, the free encyclopedia
Periudha Kamakura (鎌倉時代, Kamakura jidai, 1185–1333) është një periudhë e historisë japoneze që shënon qeverisjen nga shogunati i Kamakurës, i themeluar zyrtarisht në vitin 1192 në Kamakurë nga shoguni i parë, Minamoto no Yoritomo, pas përfundimit të Luftës Genpei, ku pati betejën midis klanit Taira dhe Minamoto. Kjo periudhë njihet për shfaqjen e samurajëve, kastës luftuese, dhe për themelimin e feudalizmit në Japoni.
Gjatë fillimit të periudhës së Kamakurës, shogunati vazhdoi luftën kundër Fujwarave të Veriut, e cila u mposht vetëm në vitin 1189. Pastaj, autoriteti i udhëheqësve të Kamakurës zvogëlohej në vitet 1190 dhe pushteti u transferua te fis i fortë Hōjō në fillim të shekullit të 13-të, me kryetarin e fisit si regjent (Shikken) nën shogunin që u bë një figurë pa pushtet. Periudha e vonë e Kamakurës pa pushtimet e Mongolëve në vitet 1274 dhe përsëri në vitin 1281. Për të ulur kaosin, udhëheqësit e Hōjō vendosën të decentralizojnë pushtetin duke lejuar dy linja të imperiala – gjyqi i Veriut dhe i Jugut, për të ndryshuar në fron. Në vitet 1330, gjyqi i Jugut nën Mbretin Go-Daigo u ngrit në revoltë dhe në fund çoi në Rrethimin e Kamakurës në vitin 1333, i cili përfundoi me sundimin e shogunatit. Kështu, periudha e Kamakurës përfundoi. Pati një ristabilitje të shkurtër (1333–1336) e sundimit imperial nën Go-Daigo me ndihmën e Ashikaga Takauji dhe Nitta Yoshisada, por më vonë çoi në sundim të drejtpërdrejtë nën Ashikaga, duke formuar shogunatin e Ashikagave në periudhën Muromachi të ardhshme.
Gjatë regjencës së Hōjō, u realizuan disa arritje administrative të rëndësishme. Këto i dhanë mundësi fqinjëve ushtarakë të ushtrojnë autoritet gjyqësor dhe legjislativ, dhe qeveria vendosi të themelojë një këshillë qendrore për udhëheqjen kolektive. Në këtë periudhë u miratua edhe Kodi i Parë Ushtarak i Ligjit në Japoni në vitin 1232. U ndodh edhe zgjerimi i mësimeve budiste në Budizmin e Vjetër (Kyū Bukkyō) dhe Buddizmin e Ri (Shin Bukkyō).