Revolucionet e vitit 1848 në shtetet italiane
From Wikipedia, the free encyclopedia
Revolucionet e vitit 1848 në shtetet italiane, pjesë e revolucioneve më të gjera të vitit 1848 në Evropë, ishin revolta të organizuara në shtetet e gadishullit italian dhe të Siçilisë, të udhëhequra nga intelektualë dhe agjitatorë që dëshironin një qeveri liberale. Si nacionalistë italianë ata kërkuan të eliminonin kontrollin reaksionar austriak. Gjatë kësaj kohe, Italia nuk ishte një vend i bashkuar, dhe u nda në shumë shtete, të cilat, në Italinë Veriore, drejtoheshin drejtpërdrejt ose tërthorazi nga Perandoria Austriake. Dëshira për të qenë të pavarur nga sundimi i huaj dhe udhëheqja konservatore e austriakëve, i shtyu revolucionarët italianë të organizonin revolucion për të dëbuar austriakët. Revolucioni u drejtua nga shteti i Mbretërisë së Sardenjës. Disa kryengritje në Mbretërinë e Lombardisë-Venecias, veçanërisht në Milano, e detyruan gjeneralin austriak Radetzky të tërhiqej në kështjellat Quadrilatero.[1]
Revolutions of 1848 in the Italian states | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pjesë e Revolucioneve të vitit 1848 dhe Luftës së Parë për Pavarësi Italiane | |||||||||
San Martino della Battaglia nga Vittorio Bressanin (1870–1873) | |||||||||
| |||||||||
Palët pjesëmarrëse | |||||||||
Mbretëria e Siçilisë Provisional Government of Milan Republic of San Marco Republika Romake Mbështetur nga: Mbretëria e Sardenjës |
Perandoria Austriake Mbretëria e Dy Siçilive Shtetet Papale Dukati i Madh i Toskanës | ||||||||
Komandantët dhe udhëheqësit | |||||||||
Ruggero Settimo Carlo Cattaneo Daniele Manin Giuseppe Mazzini |
Josef Radetzky Carlo Filangieri Charles Oudinot |
Mbreti Charles Albert, i cili sundoi Piemonte-Sardenjën nga viti 1831 deri më 1849, aspiroi të bashkonte Italinë me miratimin e Papa Piu IX, kreut të Shteteve Papale, i cili përfshinte një territor të madh në qendër të gadishullit italian. Ai i shpalli luftë Austrisë në mars 1848 dhe nisi një sulm të plotë në Quadrilatero. Në mungesë të aleatëve, Charles Albert nuk ishte i barabartë me ushtrinë austriake dhe u mund në Betejën e Custoza më 24 korrik 1848. Ai nënshkroi një armëpushim dhe tërhoqi forcat e tij nga Lombardia, dhe kështu Austria mbeti dominuese në një Itali të ndarë deri në Luftën e Dytë për Pavarësi Italiane.