จุดเดียวของความล้มเหลว
From Wikipedia, the free encyclopedia
จุดเดียวของความล้มเหลว (อังกฤษ: single point of failure: SPOF) หมายถึงส่วนใดส่วนหนึ่งของระบบซึ่งถ้าล้มเหลว จะทำให้ระบบทั้งหมดหยุดทำงานโดยสิ้นเชิง [1] ความล้มเหลวจากจุดเดียวเป็นสิ่งไม่พึงประสงค์ในระบบใด ๆ ก็ตามที่ให้ความสำคัญกับสภาพพร้อมใช้งานและความเชื่อถือได้อย่างสูง เช่นในกระบวนการทางธุรกิจ แอปพลิเคชัน หรือระบบอุตสาหกรรมอื่น ๆ