บอลลูนไฟ
From Wikipedia, the free encyclopedia
บอลลูนไฟ (ญี่ปุ่น: 風船爆弾; โรมาจิ: fūsen bakudan; ทับศัพท์: ระเบิดบอลลูน) หรือเรียกว่า บอลลูนฟูโง (ญี่ปุ่น: ふ号[兵器]; โรมาจิ: fugō [heiki]) เป็นอาวุธที่ถูกใช้โดยจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มีลักษณะเป็นบอลลูนอัดแก๊สไฮโดรเจนที่ใช้บรรทุกระเบิดชนิดต่างๆ ได้มากถึง 15 กิโลกรัม บอลลูนไฟเป็นอาวุธราคาถูกที่สามารถใช้ระเบิดเมือง ป่าไม้ และพื้นที่เกษตรกรรมในสหรัฐอเมริกาได้ นอกจากนี้ แคนาดาและเม็กซิโกยังมีรายงานการพบเห็นบอลลูนไฟด้วย [1]
ข้อมูลเบื้องต้น บอลลูนไฟ Fire Balloon風船爆弾 (fūsen bakudan), หน้าที่ ...
บอลลูนไฟ Fire Balloon 風船爆弾 (fūsen bakudan) | |
---|---|
หน้าที่ | บอลลูนบรรทุกระเบิด |
ประเทศผู้ผลิต | จักรวรรดิญี่ปุ่น |
ผู้ผลิต | กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น |
เที่ยวบินแรก | ค.ศ.1944 |
เริ่มใช้ | 3 พฤศจิกายน ค.ศ.1944 |
ปลดระวาง | เมษายน ค.ศ.1945 |
ผู้ใช้หลัก | กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น |
การผลิต | ค.ศ.1944 – ค.ศ.1945 |
จำนวนที่ถูกผลิต | ประมาณ 9,300 ลูก |
พัฒนาเป็น | บอลลูน E77 |
ปิด
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา
บอลลูนไฟเป็นอาวุธชิ้นแรกที่มีพิสัยข้ามทวีป[2] โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความกลัวและความตื่นตระหนกให้ประชาชนในสหรัฐอเมริกา ถึงแม้ว่าบอลลูนไฟจะมีประสิทธิภาพการทำลายล้างต่ำก็ตาม [3]