ภาษาหมิ่นผูเซียน
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาหมิ่นผูเซียน (Puxian Min; อักษรจีนตัวย่อ: 莆仙话; อักษรจีนตัวเต็ม: 莆仙話; พินอิน: Púxiān huà) เป็นสาขาหนึ่งของภาษาจีนหมิ่น คำว่าผูเซียนเป็นการรวมกันของชื่อเมืองสองเมืองคือเมืองผูเทียน (莆田市) และเมืองเซียนโยว (仙游县) ส่วนใหญ่ใช้พูดในมณฑลฝูเจี้ยน และมีประชาชนมากกว่า 2000 คนพูดภาษานี้ในชาเฉิง เมืองฟูติง (福鼎) ทางเหนือของฝูเจี้ยน มีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยระหว่างภาษาในเมืองผูเทียนและเซียนโยว มีชาวจีนโพ้นทะเลที่พูดภาษาจีนหมิ่นสำเนียงนี้ในมาเลเซียและสิงคโปร์ ซึ่งเรียกว่าซิงฮว่า (อักษรจีนตัวย่อ: 兴化; อักษรจีนตัวเต็ม: 興化; พินอิน: Xīnghuà)
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาหมิ่นผูเซียน, ประเทศที่มีการพูด ...
ภาษาหมิ่นผูเซียน | |
---|---|
莆仙話/興化話 Pô-sing-uā/Hing-hua̍-uā | |
ประเทศที่มีการพูด | จีน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, อินโดนีเซีย, ไต้หวัน |
ภูมิภาค | ฝูเจี้ยน |
ชาติพันธุ์ | ชาวผูเทียน (จีนฮั่น) |
จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (2.6 ล้านคน อ้างถึง1984) (ไม่มีข้อมูลปัจจุบัน) |
ตระกูลภาษา | จีน-ทิเบต
|
ระบบการเขียน | อักษรจีน อักษรละติน |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | cpx |
Pu-Xian Min (yellow) | |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ปิด