อักษรลัณฑา
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรลัณฑา (लण्डा; Laṇḍā; แปลว่า "ไม่มีหาง") เป็นศัพท์ภาษาปัญจาบที่สื่อถึงระบบการเขียนที่เคยใช้ในแคว้นปัญจาบและพื้นที่ใกล้เคียงในอนุทวีปอินเดียเหนือ[1] ในภาษาสินธีมีชื่อเรียกว่า 'Waniko' หรือ 'Baniyañ'[2] อักษรนี้พัฒนามาจากอักษรศารทาเมื่อราว พ.ศ. 1500 ใช้เขียนภาษาปัญจาบ โดยชาวปัญจาบและชาวสินธ์ แต่ไม่เหมาะสม เพราะภาษาปัญจาบมีเสียงเพิ่มเติมขึ้น จนราว พ.ศ. 2100 อักษรนี้เป็นแม่แบบ ในการประดิษฐ์อักษรใหม่คือ อักษรคุรมุขีที่เหมาะกับภาษาปัญจาบมากกว่า เมื่อประมาณ พ.ศ. 2390 นำอักษรลัณฑะมาใช้เขียนภาษาสินธี ในช่วงสั้น ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ อักษรเทวนาครีและอักษรอาหรับดัดแปลงแทนในอีก 50 ปีต่อมา
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรลัณฑา, ชนิด ...
อักษรลัณฑา | |
---|---|
ชนิด | |
ช่วงยุค | คริสต์ศตวรรษที่ 10 |
ทิศทาง | Left-to-right |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | อักษรไซนายดั้งเดิม?[a] |
ระบบลูก | อักษรคุรมุขี, ขุทาพาที, โขชกี, มหาชนี, Multani |
ระบบพี่น้อง | ฏากรี |
[a] ต้นกำเนิดอักษรพราหมีจากเซมิติกไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล | |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด