อักษรเขมร
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรเขมร (เขมร: អក្សរខ្មែរ) คือรูปอักษรที่ดัดแปลงมาจากอักษรหลังปัลลวะ (ราว พ.ศ. 1200-1400) ซึ่งเป็นอักษรที่พัฒนามาจากอักษรปัลลวะ (ราว พ.ศ. 1100-1200) อีกต่อหนึ่ง อักษรปัลลวะนี้ เป็นอักษรที่มาจากอินเดียตอนใต้ ซึ่งเป็นชุดอักษรที่มีกำเนิดมาจากอักษรพราหมี ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช (ราว พุทธศตวรรษที่ 3) จารึกอักษรเขมรเก่าสุด พบที่ปราสาทโบเร็ย จังหวัดตาแก้ว ทางใต้ของพนมเปญ อายุราว พ.ศ. 1154 รูปแบบโบราณของอักษรเขมร ที่เรียกอักษรขอม เป็นแม่แบบของ อักษรไทย อักษรลาว อักษรเขมรใช้เขียนภาษาเขมร และมนต์คาถา
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรเขมร อักษรกัมพูชา, ชนิด ...
อักษรเขมร อักษรกัมพูชา | |
---|---|
Âkkhârôkrâm Khmêr ("อักษรเขมร") เขียนในอักษรเขมร | |
ชนิด | |
ช่วงยุค | ป. ค.ศ. 611 – ปัจจุบัน[1] |
ทิศทาง | Left-to-right |
อักษรทางการ | ประเทศกัมพูชา[2] |
ภาษาพูด | |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | |
ระบบลูก | สุโขทัย, ขอมไทย, ลายตัย |
ระบบพี่น้อง | มอญเก่า, จาม, กวิ, ครันถะ, ทมิฬ |
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Khmr (355), Khmer |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Khmer |
ช่วงยูนิโคด |
|
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด
ข้อมูลเบื้องต้น
บทความนี้มีอักษรในตระกูลอักษรพราหมีปรากฏอยู่ คุณอาจเห็นสัญลักษณ์อื่นแทนตัวอักษร หรือมองเห็นสระวางผิดตำแหน่ง หากคอมพิวเตอร์ของคุณไม่สามารถแสดงผลได้อย่างถูกต้อง |
ปิด