อาลาริคที่ 1
From Wikipedia, the free encyclopedia
อาลาริคที่ 1 (อังกฤษ: Alaric; กอทิก: 𐌰𐌻𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃, Alarīks, "ผู้ปกครองทั้งหมด";[2] ละติน: Alaricus; ราว ค.ศ. 370 – 411) เป็นพระมหากษัตริย์ของชนชนวิสิกอธผู้ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 395 ถึง 410 อาราริคเป็นพระมหากษัตริย์เจอร์มานิคที่ยึดกรุงโรมได้ อาราริคต้องการที่จะนำชนวิซิกอธเข้าไปตั้งถิ่นฐานในจักรวรรดิโรมัน การยึดโรมได้ครั้งนี้เป็นปัจจัยหนึ่งที่นำมาซึ่งความเสื่อมโทรมของจักรวรรดิโรมัน
ข้อมูลเบื้องต้น ฟลาวิอุส อาลาริกุส, พระมหากษัตริย์แห่งวิซิกอท ...
ฟลาวิอุส อาลาริกุส | |
---|---|
การพรรณาทางศิลปะในคริสต์ศตวรรษที่ 1920 เมื่อพระเจ้าอาลาริคเดินขบวนแห่ในเอเธนส์ หลังการพิชิตเมืองใน ค.ศ. 395 | |
พระมหากษัตริย์แห่งวิซิกอท | |
ครองราชย์ | ค.ศ. 395–410 |
ราชาภิเษก | ค.ศ. 395 |
ก่อนหน้า | อาทานาริค |
ถัดไป | อาทาอุลฟ์ |
ประสูติ | ไม่ทราบ ป. ค.ศ. 370? เกาะ Peuce โดบรูจา (ปัจจุบันอยู่ในประเทศโรมาเนีย) |
สวรรคต | ค.ศ. 411 (อายุประมาณ 40 ปี) กอนเซนตีอา, อิตาเลีย, จักรวรรดิโรมัน (ในปัจจุบันคือโกเซนซา, ประเทศอิตาลี) |
ฝังพระศพ | แม่น้ำบูเซนโต แคว้นคาลาเบรีย ประเทศอิตาลี |
ราชวงศ์ | บัลท์ |
พระราชบิดา | ไม่ทราบ[1] |
ศาสนา | ลัทธิเอเรียส |
ปิด
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา