ภาษาทิเบต
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาทิเบต (ทิเบต: བོད་སྐད་, ไวลี: bod skad, พินอินทิเบต: pögä, เพอแก) เป็นภาษาในตระกูลทิเบต-พม่า แบ่งออกเป็นภาษาถิ่นหลายกลุ่มคือ ภาษากลาง อยู่ในเขตปกครองตนเองทิเบต เช่นที่ ลาซา สำเนียงคัม อยู่ในเขตแคว้นคัม สำเนียงอัมโต อยู่ในแคว้นอัมโต ภาษาถิ่นอื่น ๆ ได้แก่ภาษาของชนเชื้อสายทิเบตในเนปาล เช่นชาวเศรปาหรือเชอร์ปา หรือชาวลาดักห์แถบอินเดียอีกด้วย
ภาษาทิเบต | |
---|---|
བོད་སྐད་ เพอ แก | |
ประเทศที่มีการพูด | จีน, อินเดีย, ปากีสถาน, เนปาล, ภูฏาน |
ภูมิภาค | ทิเบต, แคชเมียร์, บัลติสถาน |
จำนวนผู้พูด | 6,150,000 คน (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | |
รูปแบบก่อนหน้า | ภาษาทิเบตเก่า
|
ระบบการเขียน | อักษรทิเบต |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | จีน |
ผู้วางระเบียบ | คณะกรรมการจัดมาตรฐานภาษาทิเบต |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | bo |
ISO 639-2 | tib (B) bod (T) |
ISO 639-3 | มีหลากหลาย:bod – ภาษาทิเบตกลางadx – ภาษาทิเบตถิ่นอัมโตkhg – ภาษาทิเบตถิ่นคัม |
ระบบการเขียนภาษาทิเบตค่อนข้างมีความซับซ้อน การประกอบคำทิเบตอาจมีตัวอักษรที่ไม่ออกเสียงมาประกอบคำด้วย สันนิษฐานว่าในอดีตตัวอักษรดังกล่าวล้วนออกเสียง แต่ปัจจุบันเกิดการแผลงคำไปตามกาลเวลา ทำให้ตัวอักษรหลายตัวไม่ออกเสียง แต่ยังต้องคงรูปการเขียนไว้เพื่อให้สื่อความหมายได้ถูกต้อง
รากศัพท์ของคำทิเบตหลายคำรับอิทธิพลมาจากภาษาทางอินเดีย อิทธิพลที่เข้ามามากที่สุดคือด้านศาสนา และคำบาลีหลายคำที่ยืมจากภาษาตระกูลอินเดียเข้ามา