Alzheimer hastalığı
günlük yaşamsal etkinliklerde azalma ve bilişsel yeteneklerde bozulmayla karakterize edilmiş, nöropsikiyatrik belirtilerin ve davranış değişikliklerinin eşlik ettiği nörodejeneratif bir hastalık / From Wikipedia, the free encyclopedia
Alzheimer hastalığı (AH), genellikle yavaş yavaş başlayan ve giderek kötüleşen nörodejeneratif bir hastalıktır[2] ve demans vakalarının %60-70'inin nedenidir.[2][15] En sık görülen erken belirti yakın zamanda yaşanan olayları hatırlamada zorluktur.[1]
Bu maddenin veya maddenin bir bölümünün gelişebilmesi için alakalı konuda uzman kişilere gereksinim duyulmaktadır. (Haziran 2020) |
Alzheimer hastalığı | |
---|---|
Diğer adlar | Alzheimer demansı |
Alzheimer hastası bir kişinin beyniyle karşılaştırıldığında normal bir beynin diyagramı | |
Olağan başlangıcı | 65 yaş üstü |
Uzmanlık | Nöroloji |
Belirtiler | Bellek kaybı, konuşmayla ilgili problemler, yönelim bozukluğu, Ruh hali değişimleri[1][2] |
Komplikasyon | Enfeksiyonlar, düşmeler ve terminal aşamada aspirasyon pnömonisi [3] |
Süre | Uzun vadeli[2] |
Nedenleri | Çok az anlaşılmıştır[1] |
Risk faktörü | Genetik, kafa yaralanmaları, klinik depresyon, hipertansiyon,[1] Psikolojik stres,[4] fiziksel[5] ve zihinsel[4][6] egzersiz eksikliği |
Tanı | Semptomlara ve diğer olası nedenleri dışladıktan sonra yapılan bilişsel test temeline dayanır[7] |
Ayırıcı tanı | Normal beyin yaşlanması,[1] Lewy vücut demansı,[8] Trisomy 21[9] |
İlaç | Asetilkolinesteraz inhibitörleri, NMDA reseptör antagonistleri[10] |
Prognoz | Yaşam beklentisi 3-12 yıl[10][11][12][13][13] |
Sıklık | 50 milyon (2020)[14] |
Hastalık ilerledikçe semptomlar arasında dil sorunları, yönelim bozukluğu (kolayca kaybolma dahil), ruh hali değişimleri, motivasyon kaybı, kendini ihmal etme ve davranış sorunları yer alabilir.[2] Kişinin durumu kötüleştikçe genellikle aileden ve toplumdan uzaklaşır.[16] Yavaş yavaş vücut fonksiyonları kaybolur ve sonuçta ölüme yol açar. İlerleme hızı değişebilse de, tanıyı takiben ortalama yaşam süresi üç ila on iki yıldır.[10][11][12]
Alzheimer hastalığının nedeni tam olarak anlaşılamamıştır.[16] Gelişimiyle ilişkili birçok çevresel ve genetik risk faktörü vardır. En güçlü genetik risk faktörü apolipoprotein E'nin bir alelinden kaynaklanmaktadır.[17][18] Diğer risk faktörleri kafa travması öyküsü, klinik depresyon ve yüksek tansiyon ‘dur.[1] Protein yanlış katlanma hastalığının ilerlemesi büyük ölçüde amiloid plaklar, nörofibriler yumaklar ve beynindeki nöronal bağlantıların kaybı ile ilişkilidir.[19]
Olası bir tanı, diğer olası nedenleri dışlamak için tıbbi görüntüleme ve kan testlerinin yanı sıra hastalığın geçmişine ve bilişsel testlere dayanır.[7][20] Başlangıç belirtileri sıklıkla normal beyin yaşlanmasıyla karıştırılmaktadır.[16] Kesin tanı için beyin dokusunun incelenmesi gerekir ancak bu ancak ölümden sonra gerçekleşebilir.[21][22]
2020 yılı itibarıyla dünya çapında Alzheimer hastası olan yaklaşık 50 milyon insan vardı.[14] Çoğunlukla 65 yaş üstü kişilerde başlar, ancak vakaların %10 kadarı erken başlar ve 30'lu yaşlar ile 60'lı yaşların ortaları arasındaki kişileri etkiler.[23][24]
65 yaş ve üstünün %6’sını etkiler,[16] ve kadınları erkeklerden daha fazla etkilenirler.[25]
Hastalık, ilk defa 1906’da bu hastalığı tanımlayan Alman psikiyatrist ve patolog Alois Alzheimer’ının adını almıştır.[26]
Alzheimer'ın toplum üzerindeki mali yükü büyüktür ve tahmini küresel yıllık maliyeti 1 trilyon ABD dolarıdır.[14] Dünya çapında yedinci önde gelen ölüm nedeni olarak sıralanmaktadır.[27]
Alzheimer hastalığı ya da alzaymır,[28][29][30] günlük yaşamsal etkinliklerde azalma ve bilişsel yeteneklerde bozulmayla karakterize edilmiş, nöropsikiyatrik belirtilerin ve davranış değişikliklerinin eşlik ettiği nörodejeneratif bir hastalıktır. Bunamanın en sık görülen türüdür. Bu hastalığı ilk olarak Alois Alzheimer tanımlamıştır.
Erken belirtilerden biri hafıza kaybıdır. Bu hafıza kaybı, geçmiş hafızanın korunduğu, hastalığın ilerlemesi ile birlikte sıklıkla yinelemeye başlayan küçük unutkanlıklar görülmeye başlanır. Bozukluğun ilerlemesi ile bilişsel (kognitif) yeteneklerde yitim, frontal ve temporal lob işlevleri ile ilişkili, dil alanlarında işlev yitimi (afazi), beceri gerektiren hareketlerde işlev yitimi (apraksi) ve tanıma işlevlerinde bozulmaya doğru uzanım göstermeye başlar.
Altta yatan patolojik sürecin yansıması olarak beyinde limbik sistem ile frontal ve temporal loblar arasındaki bağlantılarda kopmalar olur. Patolojik süreç temporoparietal korteksin yoğun bir şekilde tutulduğu ancak frontal lobu da etkileyen amiloid plak ve nörofibriler yumaklarla karakterize inflamatuvar yanıtın birlikteliğinde nöron kaybı ve atrofisini içerir.
65 yaş üzerindeki grubun %2-4’ünde, 85 yaş üzerinde ise %20 oranında görülmektedir