I. Muâviye
İslam Devleti'nin Ali'den sonraki halifesi ve Emevi Hanedanı'nın kurucusu / From Wikipedia, the free encyclopedia
Muaviye bin Ebu Süfyan (Arapça: معاوية بن أبي سفيان Mu'āviyye ibn Ebu-Sufyān) (602 - 6 Mayıs 680), İslam Devleti'nin Hasan'dan sonraki halifesi ve Emevi Hanedanı'nın kurucusudur.
I. Muaviye | |||||
---|---|---|---|---|---|
Emevî Halifesi | |||||
Hüküm süresi | 661-680 | ||||
Önce gelen | Hasan bin Ali | ||||
Sonra gelen | I. Yezid | ||||
Doğum | 602 | ||||
Ölüm | 680 | ||||
Defin | Şam/Suriye | ||||
| |||||
Hanedan | Emevî Hanedanı | ||||
Babası | Ebu Süfyan bin Harb | ||||
Annesi | Hind bint Utbe | ||||
Dini | İslam |
Müslüman olmadan önce Uhud Savaşı'nda ve Hendek Savaşı'nda Mekkeli paganların komutanı olarak İslam peygamberi Muhammed komutasındaki Müslümanlara karşı savaşan Ebu Sufyan bin Harb'in oğludur. Annesi Kureyş'in başkanlarından olan "Utbe bin Rebîa"'nın kızı Hind bint Utbe'dir.[1]
Ali ile savaştı, Mısır'ı ele geçirdi ve Ali'nin 661 yılında suikaste uğrayarak öldürülmesinden sonra halifeliği Hasan'dan devralarak halifeliğini ilan etti. 661'den 680'e kadar Emevi Hanedanı'nını yönetti.
Son dönem tarihçileri Muaviye ve diğer çoğu Emevi devlet yöneticisini dini bir unvan olan halife sıfatı ile değil, seküler bir yönetim ifade eden Melik (Sahip, Kral) unvanı ile anmayı tercih etmektedirler.[2]