Kabarcık odası
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kabarcık odası, oda boyunca hareket eden elektriksel olarak yüklü parçacıkların tespiti için kullanılan bir parçacık algılayıcıdır. Kabarcık odaları süper ısıtılmış saydam bir sıvıyla (çoğunlukla sıvı hidrojen) doludur. Mucidine 1960'ta Nobel Fizik Ödülü kazandıran kabarcık odası 1952'de Donald A. Glaser tarafından icat edildi ve sonraki yirmi yıl boyunca parçacık fiziğinde ve özellikle de acayip parçacık araştırmalarında baskın bir rol üstlendi.[1]
Anektod olarak, Glaser'ın bir bardak bira içindeki kabarcıklardan esinlendiği iddia edilidi. Ancak Glaser 2006'daki bir konuşmasında kabarcık odası için esin kaynağının bira olmamasına rağmen, ilk prototipleri birayla doldurarak deneyler yaptığını söyleyerek bu hikâyeyi yalanladı.[2]
Günümüzde kabarcık odalarının yerini çok daha büyük enerjilerin ölçülebildiği dedektörler aldı ancak kabarcık odalarındaki izler parçacıklar arasında meydana gelen etkileşimlerin türünü belirlemede faydalıdır.[3]