Die 9. Sinfonii vom Ludwig van Beethoven
From Wikipedia, the free encyclopedia
Die 9. Sinfonii in d-Moll op. 125 isch die letschti Sinfonii vom Komponist Ludwig van Beethoven, won er fertig gschriibe het. Si isch die ersti Sinfoniikantate, was e Bruch in dr Gschicht vo dr Muusig bedütet und het Generazioone vo Musiker beiiflusst. Hüte isch si uf dr ganze Wält bekannt und isch äis vo de populärste Wärk in dr klassische Muusig.
Im letschte Satz vo dr Sinfonii het dr Beethoven näben em Orschester Gsangssoliste und e gmischte Chor iigsetzt. Für e Teggst het er s Gedicht An die Freude vom Friedrich Schiller gnoo.[1] 1972 het mä s Hauptthema vom letschte Satz zur Öiropahümne erkläärt und es isch 1985 vo dr Öiropäische Gmäinschaft as iiri Hümne aagnoo worde. As Grund het mä aagee, ass si e Sinnbild für d Wärt sig, wo alli däile, und für d Äihäit in dr Vilfalt. S Autograaf, wo in dr Staatsbibliothek z Berlin isch, het d UNESCO am 4. Septämber 2001 in s Wältdokumäntenerb (Memory of the World) ufgnoo.