Ярл
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ярл (стар.-сканд.: Jarl) — вышэйшы тытул у іерархіі ў сярэднявечнай Скандынавіі, а таксама само саслоўе знаці[1][2]. Першапачаткова азначаў племяннога правадыра, пазней стаў азначаць тытул вярхоўнага кіраўніка краіны. Пасля з’яўлення нацыянальных дзяржаў ярлы сталі даверанымі асобамі конунга і ажыццяўлялі яго ўладу на месцах.
Да пачатку XIV стагоддзя тэрмін выйшаў з ужывання, з прычыны таго, што ярлаў замянілі каралеўскія бруты (bryti)[3].