Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία
Αυτοκέφαλη Ανατολική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (σερβικά: Српска православна црква) είναι μια από τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Χριστιανικές Εκκλησίες. Είναι η δεύτερη παλαιότερη Σλαβική ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο (μετά την Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία).[1] Η Εκκλησία ανήκει στην τάξη των Νεοπαγών Πατριαρχείων, με την ονομασία Πατριαρχείο Σερβίας.
Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία | |
---|---|
Ιδρυτής | Άγιος Σάββας |
Ανεξαρτησία | 1219 – 1463 1557 – 1766 1920 – |
Αναγνώριση | Ορθόδοξη Εκκλησία |
Προκαθήμενος | Πατριάρχης Πορφύριος |
Έδρα | Βελιγράδι |
Επικράτεια | Σερβία Βοσνία και Ερζεγοβίνη Μαυροβούνιο Κροατία Σλοβενία |
Γλώσσα | Σερβική |
Πιστοί | 8-11 εκατομμύρια |
Δικτυακός τόπος | Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία |
Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία περιλαμβάνει την πλειοψηφία του πληθυσμού της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της οντότητας της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Είναι οργανωμένο σε μητροπόλεις και επαρχίες που βρίσκονται κυρίως στη Σερβία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την Κροατία, αλλά και σε όλο τον κόσμο όπου ζει η Σερβική διασπορά[2].
Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία και νεοπαγές Πατριαρχείο από το 1920. Ο Πατριάρχης της Σερβίας λειτουργεί ως πρώτος μεταξύ ίσων στην εκκλησία του. Σήμερινός Πατριάρχης είναι ο Πορφύριος. Η Εκκλησία απέκτησε αυτοκέφαλο καθεστώς το 1219 υπό την ηγεσία του Αγίου Σάββα, όταν έγινε ανεξάρτητη Αρχιεπισκοπή της Ζίτσα. Το καθεστώς της αναβαθμίστηκε σε εκείνο του Πατριαρχείου το 1346 και στη συνέχεια ήταν γνωστή ως Σερβικό Πατριαρχείο του Ιπεκίου, όταν καταργήθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1766. Το 1879, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προχώρησε στην κανονική αναγνώριση της πλήρους εκκλησιαστικής ανεξαρτησίας (αυτοκεφαλία) της Μητρόπολης του Βελιγραδίου.[3] Η νεότερη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία επανιδρύθηκε το 1920 μετά την ενοποίηση του Πατριαρχείου του Κάρλοβτσι, της Μητρόπολης του Βελιγραδίου και της Μητρόπολης του Μαυροβουνίου.