Σερβική γλώσσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σερβική γλώσσα είναι μία από τις πρότυπες εκδοχές του Κεντρικού-Νοτίου Σλαβικού διασυστήματος, αποκαλούμενη παλιότερα (και σήμερα συχνά) Σερβοκροατικά και βασισμένα στην στοκαβική διάλεκτο. Τα Σερβικά χρησιμοποιούνται βασικά στη Σερβία και το Μαυροβούνιο, στη Σερβική Δημοκρατία και από Σέρβους παγκοσμίως.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Σέρβικα | |
---|---|
српски језик, srpski jezik και српски | |
Map of Serbian language - official or recognized (version without Kosovo).png | |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές
|
Σύστημα γραφής | σερβικό κυριλλικό αλφάβητο και Gaj's Latin alphabet |
Κατάσταση | |
Επίσημη γλώσσα | Σερβία Μαυροβούνιο (Μαυροβουνιακά) Βοσνία και Ερζεγοβίνη (Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας) Κόσοβο (Βόρειο Κοσσυφοπέδιο) |
Αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα | Βόρεια Μακεδονία Ρουμανία Ουγγαρία Τσεχία Σλοβενία |
Ρυθμιστής | Συμβούλιο Τυποποίησης της Σερβικής Γλώσσας |
ISO 639-1 | sr |
ISO 639-2 | srp και scc |
ISO 639-3 | srp |
SIL | SRC/SDD |
Η Σερβική γλώσσα είναι μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και ανήκει στη δυτική ομάδα των νότιων σλαβικών γλωσσών. Ανήκει επίσης στο βαλκανικό γλωσσικό δεσμό.
Η Σερβική γλώσσα διαθέτει ένα σπάνιο χαρακτηριστικό, κατά το οποίο οι λέξεις γράφονται όπως προφέρονται και κάθε γράμμα αντιπροσωπεύει έναν ήχο. Η φωνητική αυτή αρχή αντιπροσωπεύεται στη φράση «Γράψε όπως μιλάς και διάβασε όπως είναι γραμμένο», αρχή που χρησιμοποιήθηκε από τον Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς (Vuk Stefanović Karadžić) όταν αναμόρφωσε την Κυριλλική γραφή των Σέρβικων τον 19ο αιώνα.
Ένα άλλο σπάνιο χαρακτηριστικό της Σερβικής γλώσσας είναι η παρουσία δύο αλφαβήτων: του Κυριλλικού και του Λατινικού. Τα δύο αλφάβητα είναι σχεδόν ισοδύναμα. Αυτό οφείλεται σε ιστορικούς λόγους, καθώς μέρος του πληθυσμού που μιλούσε τη γλώσσα ήταν υπό τη δυτική ( νεώτερη ) επιρροή της Αυστροοουγγαρίας και το υπόλοιπο υπό την ανατολική (παλαιότερη) επιρροή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Όλοι οι μορφωμένοι κάτοικοι είναι εξοικειωμένοι και με τα δύο αλφάβητα. Η διάδοση του λατινικού αλφαβήτου είναι πάντως τόσο μεγάλη, που από το μέρος της κυβέρνησης γίνονται προσπάθειες διατήρησης του κυριλλικού.[1][2]