Γαλλική μετανάστευση (1789-1815)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η γαλλική μετανάστευση από το 1789 έως το 1815 (Γαλλικά: Émigration française) αναφέρεται στη μαζική μετακίνηση πολιτών από τη Γαλλία προς γειτονικές χώρες (εμιγκρέ), ως αντίδραση στην αιματοχυσία και τις αναταραχές που προκλήθηκαν από τη Γαλλική Επανάσταση. Παρόλο που η Επανάσταση ξεκίνησε το 1789 ως μια ειρηνική, ελεγχόμενη από αστούς προσπάθεια για αυξημένη πολιτική ισότητα για την Τρίτη τάξη (οι μη προνομιούχοι της Γαλλίας), σύντομα μετατράπηκε σε μια βίαιη, λαϊκή εξέγερση.
Από την επομένη της 14ης Ιουλίου και την κατάληψη της Βαστίλης, για να ξεφύγουν από τις πολιτικές ταραχές και να σώσουν τη ζωή τους ή για να πολεμήσουν την Επανάσταση από έξω, περίπου 140.000 άνθρωποι μετανάστευσαν από τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στις γειτονικές χώρες, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία, Αυστρία και Πρωσία ή στα όμορα γερμανικά πριγκιπάτα, και αρκετοί πήγαν επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.[1]