Δυναστεία των Καρολιδών
Βασιλικός οίκος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Δυναστεία των Καρολίδων (ή και Καρολίγγεια Δυναστεία) ήταν Φραγκική οικογένεια ευγενών με καταγωγή από τους Πεπινίδες του 7ου αιώνα. Το όνομα "Καρολίδες" (μεσαιωνικά λατινικά karolingi, μια μορφή του χωρίς επαλήθευση παλιών γερμανικών *karling, kerling, που σημαίνει "οι απόγονοι του Κάρολου", πρβ. το kerlinc των μέσων ύστερων γερμανικών)[1], προέρχεται από εκλατινισμένο όνομα του Κάρολου Μαρτέλου: Carolus[2]. Η οικογένεια εδραίωσε τη δύναμή της στα τέλη του 8ου αιώνα, μετατρέποντας σε κληρονομικούς τους τίτλους του κυρίου του παλατιού και του Δούκα των Φράγκων και γενόμενοι de facto ηγεμόνες των Φράγκων ως η αληθινή εξουσία πίσω από τον θρόνο.
Μέχρι το 751 η Δυναστεία των Μεροβίγγειων, που μέχρι τότε κυβερνούσε δικαιωματικά τους Γερμανούς Φράγκους, έχασε αυτό το δικαίωμα με τη συμφωνία του Πάπα και της αριστοκρατίας, και Βασιλιάς των Φράγκων στέφθηκε ο Πεπίνος ο Βραχύς. Η Δυναστεία των Καρολιδών έφτασε στο απόγειό της με τη στέψη του Καρλομάγνου ως του πρώτου αυτοκράτορα στη Δύση εδώ και πάνω από τρεις αιώνες. Με τον θάνατό του το 814 άρχισε μια μακρά περίοδος διάλυσης και παρακμής, που τελικά θα οδηγούσε στο σχηματισμό των επικρατειών της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Η περιοχή της Δυτικής Φραγκίας όμως, η οποία τελικά θα κατέληγε να γίνει γνωστή ως Γαλλία, ήκμασε κατά την Καρολίγγεια περίοδο, λόγω της οικονομικής δραστηριότητας που έφερε το διεθνές εμπόριο.