Εκκεντρότητα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η εκκεντρότητα[1] είναι ένα μέγεθος που χαρακτηρίζει κάθε κωνική τομή και κατ' επέκταση, και την τροχιά ενός ουράνιου σώματος γύρω από ένα άλλο, καθώς όλες οι τροχιές σε πεδίο βαρύτητας είναι κωνικές τομές.
Η εκκεντρότητα συμβολίζεται διεθνώς με το γράμμα και ορίζεται ο σταθερός λόγος των αποστάσεων ενός τυχόντος σημείου μιας κωνικής τομής από ένα σημείο (την εστία) και από μια ευθεία καλούμενη διευθετούσα. Ουσιαστικά είναι ένα μέτρο του πόσο η κωνική τομή «απέχει» από το να είναι τέλειος κύκλος. Ειδικότερα:
- Η εκκεντρότητα ενός κύκλου είναι μηδέν
- Η εκκεντρότητα μιας έλλειψης[2] είναι μεγαλύτερη του μηδενός και μικρότερη του 1
- Η εκκεντρότητα της παραβολής είναι ακριβώς 1
- Η εκκεντρότητα της υπερβολής είναι μεγαλύτερη του 1 και πεπερασμένη
- Η εκκεντρότητα μιας ευθείας είναι 1 ή άπειρο, ανάλογα με τον ορισμό.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συνεπώς, αντίστροφα, εκ του μέτρου μιας εκκεντρότητας είναι δυνατή η αντίληψη του σχήματος της κωνικής τομής της παραγωγής της.