Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (ΟΟΕ, ουκρανικά: Організація українських націоналістів) ήταν ουκρανική υπερεθνικιστική πολιτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1929 στη Βιέννη. Ήταν σημαντική και η μεγαλύτερη ακροδεξιά ουκρανική οργάνωση που δρούσε στην περιοχή Κρέσι (Ανατολική Γαλικία) της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας.[1] Η ΟΟΕ εμφανίστηκε ως ένωση μεταξύ της Ουκρανικής Στρατιωτικής Οργάνωσης, μικρότερων ριζοσπαστικών δεξιών ομάδων και δεξιών Ουκρανών εθνικιστών και διανοουμένων που εκπροσωπούνταν από τους Ντμιτρό Ντοντσόφ, Γεβχέν Κονοβάλετς, Μικόλα Στσίμπορσκι και άλλες προσωπικότητες.[2]
Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών | |
---|---|
Έμβλημα της ΟΟΕ-Μ Έμβλημα της ΟΟΕ-Μπ | |
Ιδεολογία |
|
Πολιτικό φάσμα | Ακροδεξιά |
Σημαία κόμματος | |
Σημαία της ΟΟΕ-Μ Σημαία της ΟΟΕ-Μπ |
Η ιδεολογία της ΟΟΕ έχει χαρακτηριστεί παρόμοια με τον ιταλικό φασισμό.[3] Η ΟΟΕ προσπάθησε να διεισδύσει σε νόμιμα πολιτικά κόμματα, πανεπιστήμια και άλλες πολιτικές δομές και θεσμούς.[2][4] Οι στρατηγικές της για την επίτευξη της ουκρανικής ανεξαρτησίας περιελάμβαναν τη βία και την τρομοκρατία εναντίον εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών, ιδιαίτερα της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, του Βασιλείου της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης.[2]
Το 1940, η ΟΟΕ χωρίστηκε σε δύο μέρη. Τα γηραιότερα, πιο μετριοπαθή μέλη υποστήριξαν τον Αντρίι Ατανάσοβιτς Μέλνικ και το ΟΟΕ-Μ, ενώ τα νεότερα και πιο ριζοσπαστικά μέλη υποστήριξαν το ΟΟΕ-Μπ του Στεπάν Μπαντέρα. Μετά την έναρξη της εισβολής του Άξονα στη Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιουνίου 1941 (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα), η ΟΟΕ-Μπ στο πρόσωπο του Γιαροσλάβ Στετσκό κήρυξε ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος στις 30 Ιουνίου 1941 στο κατεχόμενο Λβιβ, ενώ η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχο. της Ναζιστικής Γερμανίας,[4] δεσμευόμενος να συνεργαστεί στενά με τη Γερμανία, η οποία παρουσιάστηκε ως η απελευθερώτρια των Ουκρανών από τη ρωσική καταπίεση.[5] Σε απάντηση, οι ναζιστικές αρχές κατέστειλαν την ηγεσία της ΟΟΕ. Τον Οκτώβριο του 1942, η ΟΟΕ-Μπ ίδρυσε τον Ουκρανικό Επαναστατικό Στρατό (ΟΕΣ). Το 1943–1944, σε μια προσπάθεια να προλάβουν τις πολωνικές προσπάθειες για την αποκατάσταση των προπολεμικών συνόρων της Πολωνίας,[6] μαχητικές μονάδες του ΟΕΣ πραγματοποίησαν μεγάλης κλίμακας εθνοκάθαρση εναντίον του πολωνικού λαού.[4] Οι ιστορικοί υπολογίζουν ότι 50-100.000 Πολωνοί πολίτες σφαγιάστηκαν στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία.[7][8][9]
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ΟΕΣ πολέμησε ενάντια στις σοβιετικές και πολωνικές κυβερνητικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Βιστούλα το 1947, η πολωνική κυβέρνηση απέλασε 140.000 Ουκρανούς πολίτες στην Πολωνία για να αφαιρέσει τη βάση υποστήριξης του ΟΕΣ.[10] Στη φυγή τους, οι σοβιετικές δυνάμεις σκότωσαν, συνέλαβαν ή απέλασαν πάνω από 500.000 Ουκρανούς πολίτες. Πολλοί από αυτούς που στοχοποιήθηκαν από τους Σοβιετικούς περιλάμβαναν μέλη του ΟΕΣ, τις οικογένειές τους και υποστηρικτές τους.[4] Κατά τη διάρκεια και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης της CIA, υποστήριξαν κρυφά την ΟΟΕ.[11]
Ορισμένες σύγχρονες ακροδεξιές ουκρανικές πολιτικές οργανώσεις ισχυρίζονται ότι είναι κληρονόμοι των πολιτικών παραδόσεων της ΟΟΕ, συμπεριλαμβανομένου του Σβομπόντα, του Δεξιού Τομέα, της Ουκρανικής Εθνοσυνέλευσης - Ουκρανικής Εθνικής Αυτοάμυνας και του Συνεδρίου Ουκρανών Εθνικιστών.[4][12] Ο ρόλος της ΟΟΕ παραμένει αμφισβητούμενος στην ιστοριογραφία, καθώς αυτοί οι μεταγενέστεροι πολιτικοί κληρονόμοι ανέπτυξαν λογοτεχνία αρνούμενη τη φασιστική πολιτική κληρονομιά της οργάνωσης και τη συνεργασία με τη Ναζιστική Γερμανία, ενώ εορτάζουν επίσης τη Μεραρχία SS Γαλικίας.[4][13]