آزادیهای چهارگانه (نورمن راکول)
مجموعه ای از چهار نقاشی روغنی در سال ۱۹۴۳ توسط نورمن راکول، هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا / From Wikipedia, the free encyclopedia
آزادیهای چهارگانه (به انگلیسی: Four Freedoms) یک مجموعه چهارتایی از نقاشیهای رنگ روغن روی بوم اثر نورمن راکول هنرمند آمریکایی است که در سال ۱۹۴۳ منتشر شدهاند. این چهار اثر عبارتند از آزادی بیان، آزادی پرستش، آزادی از فقر و آزادی از ترس. این چهار نقاشی تقریباً از نظر ابعاد با یکدیگر برابرند و اندازهشان ۱۱۶٫۲ در ۹۰٫۲ سانتیمتر (۴۵٫۷ در ۳۵٫۵ اینچ) است و هماکنون در موزه نورمن راکول در استوکبریج ماساچوست نگهداری میشوند. راکول برای کشیدن این نقاشیها از سخنرانی رئیسجمهور وقت آمریکا فرانکلین دلانو روزولت مشهور به سخنرانی آزادیهای چهارگانه که در ششم ژانویه ۱۹۴۱ در برابر کنگره آمریکا ایراد شده، الهام گرفتهاست. روزولت در این سخنرانی از حقوقی صحبت میکند که در همهجای جهان باید از آنها محافظت شود. این چهار حق لازم و اساسی عبارتند از آزادی بیان، آزادی پرستش، آزادی از فقر و آزادی از ترس. او همه دنیا را به رعایت آنها فراخواند و آن را انگیزهای برای شرکت ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم دانست. این حقوق توسط نیروهای متفقین در منشور آتلانتیک گنجانده شده و مبدل به بخشی از منشور ملل متحد شدند.
هنرمند | نورمن راکول | ||||
---|---|---|---|---|---|
سال | ۱۹۴۳ | ||||
مواد | رنگ روغن روی کرباس | ||||
ابعاد | هرکدام ≅ ۱۱۶٫۲ در ۹۰٫۲ سانتیمتر (۴۵٫۷ در ۳۵٫۵ اینچ) | ||||
مکان | موزه نورمن راکول، استوکبریج، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا |
چهار نقاشی راکول برای اولینبار در سال ۱۹۴۳ در مجله ستردی ایونینگ پست و در چهار هفته متوالی و با همراهی جستارهایی از متفکران برجسته آن روز به چاپ رسید. نویسندگان این جستارها به ترتیب انتشار عبارت بودند از بوث تارکینگتن (آزادی بیان)، ویل دورانت (آزادی پرستش)، کارلوس بلوسان (آزادی از فقر) و استیون وینسنت بنت (آزادی از ترس). این نقاشیها آثار برجسته نمایشگاههایی شدند که با حمایت مجله پست و وزارت خزانهداری ایالات متحده آمریکا برگزار شد و توانستند طی آنها بیش از ۱۳۲ میلیون دلار اوراق قرضه جنگی بفروشند.
این مجموعه نقاشی سنگ بنای نمایشگاهی هنری شدند که تمام آثار نورمن راکول در آن به نمایش درآمدهاست. راکول مشهورترین و شناختهشدهترین هنرمند تجاری میانه سده بیستم میلادی است که تحسین و نظر مساعد منتقدان را کسب نکردهاست. این نقاشیها، بهترین آثار او به حساب میآیند و براساس برخی گزارشها، پرتیراژترین نقاشیها هستند؛ آنها در دورانی به صورت عمومی در ادارات پست، مدرسهها، کلوبها، ایستگاههای راهآهن و ساختمانهای مختلف عمومی و نیمهعمومی به نمایش درآمدند.
بررسیهای انتقادی این نقاشیها مانند بیشتر آثار راکول، کاملاً مثبت نبودهاند. نگاه سرخوش و نوستالژیک راکول به دیارگرایی، در طول زندگیاش از او تصویرگری محبوب اما نهچندان در زمره هنرمندان هنرهای زیبا ساختهاست؛ دیدگاهی که امروز نیز متداول است. بااینهمه او با نقاشی آزادی از فقر چنان اثری در ساختار اجتماعی ایجاد کرده که این نقاشی با نام «شکرگزاری نورمن راکول» شناخته میشود.