بوره
From Wikipedia, the free encyclopedia
بوره یا بوراکس یکی از مواد معدنی و از نمکهای اسید بوریک است. بوره معمولاً به شکل پودر سفیدی متشکل از بلورهای نرم بیرنگ است که به آسانی در آب حل میشوند.
Borax | |
---|---|
Sodium tetraborate decahydrate | |
شناساگرها | |
شماره ثبت سیایاس | ۱۳۰۳-۹۶-۴ (decahydrate) Y |
کماسپایدر | ۱۷۳۳۹۲۵۵ Y |
UNII | 91MBZ8H3QO Y |
شمارهٔ ئیسی | 215-540-4 |
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 |
| |
| |
خصوصیات | |
فرمول مولکولی | Na2B4O7·10H2O or Na2[B4O5(OH)4]·8H2O |
جرم مولی | 381.37 (decahydrate) |
شکل ظاهری | white solid |
چگالی | 1.73 g/cm³ (solid) |
دمای ذوب | ۷۴۳ °C (anhydrous)[1] |
دمای جوش | ۱۵۷۵ °C |
ترکیبات مرتبط | |
دیگر آنیونها | سدیم آلومینات; sodium gallate |
دیگر کاتیونها | Potassium tetraborate |
ترکیبات مرتبط | بوریک اسید، سدیم پربورات |
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
Y (بررسی) (چیست: Y/N؟) | |
Infobox references | |
|
بوره کاربردهای زیادی دارد و از اجزاء استفاده شده در شویندهها، مواد آرایشی و لعاب شیشهها است. در زیستشیمی از آن به عنوان محلولهای حائل، ماده ضد آتش، حشرهکش و قارچکش در فایبرگلاس بهرهگیری میشود.
نام این کانی در زبانهای اروپایی بوراکس است که وامواژهای است از فارسی در آن زبانها. شکل پارسی میانه این واژه بورَک است.[2]
بوره که نمک ایرانی (هم اکنون افغانی ها بوره را به عنوان شکر می نامند) نیز نامیده میشد در ایران و خاورمیانه قدیم بیشتر توسط زرگران بهکار میرفت. بوره را نمک تلخ مزهای توصیف میکردند که از آب دریاچههای آسیا و چین و تبت و هندوستان گرفته میشد. بوره ارمنی، بوره سفید و بوره سلمانی از انواع آن بود.[3]
در مجموعه نسخههای دانشمند مسلمان ابویوسف کِنْدی، بوره یکی از اجزای گردهای مختلف دندانشویی است. در آن زمان برای درمان یکی از بیماریهای چشم آن را بر چشم می ریختند.[4]
پیشینیان میپنداشتند که اگر قدری از بوره را با صدف بسایند و در بینی زن بدمند، اگر آن زن عطسه کند، دوشیزه است و اگر نکند دوشیزه نیست.[5]
از بوراکس برای تولید اسلایم نیز استفاده میشود