تل (باستانشناسی)
تپه باستانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
تل (عربی: تَل[1]، عبری: תֵּל[2]) گونهای از تپهٔ باستانی است که بر اثر متروکه شدن سکونتگاه انسانی در یک محوطهٔ جغرافیایی پس از سدهها ایجاد میشود. تلها شبیه به مخروط ناقص کوتاه با رویهٔ مسطح و کنارههای شیبدار هستند. این نام معمولاً برای محوطههای موجود در خاورمیانه به کار میرود و غالباً بخشی از نام محلی مکان را تشکیل میدهد.