فریدریش دوم، امپراتور مقدس روم
From Wikipedia, the free encyclopedia
فریدریش دوم (به آلمانی: Friedrich II) (زادهٔ ۲۶ دسامبر ۱۱۹۴ – مرگ ۱۳ دسامبر ۱۲۵۰) یکی از نیرومندترین امپراتوران امپراتوری مقدس روم در سدههای میانه و سرکردهٔ دودمان اشتاوفر و پسر هاینریش ششم بود. او از ۱۲۲۰ در رم به امپراتوری رسید.
فریدریش دوم، امپراتور مقدس روم | |
---|---|
امپراتور روم؛ پادشاه اورشلیم | |
تاجگذاری | ۱۸ مارس ۱۲۲۹ اورشلیم |
پیشین | یولاند |
جانشین | کنراد دوم |
زاده | ۲۶ دسامبر ۱۱۹۴ ایسی، مارکه، ایتالیا |
درگذشته | ۱۳ دسامبر ۱۲۵۰ (۵۵ سال) پادشاهی سیسیل ایتالیا |
آرامگاه | |
همسران | کنتسانس آراگون ایزابلا دوم اورشلیم ایزابلا انگلستان |
همسران |
|
فرزند(ان) | کنراد چهارم |
دودمان | اشتاوفر |
پدر | هاینریش ششم |
مادر | کنستانس، ملکه سیسیل |
فریدریش دوم امپراتوری سخت جاهطلب بود. بزرگترین دشمنان او پاپ ها بودند، تا آنجا که گرگوری نهم وی را دجال خواند. وی پس از آنکه به فرمان پاپ گریگوری نهم تکفیر شد، تصمیم گرفت تا آنجا که میتواند، کشتیهای حامل روحانیون کلیسا را غرق نماید.[1] وی خود را جانشین امپراتوران روم باستان میدانست. قلمرو او دربرگیرندهٔ ایتالیا، آلمان، بورگونی، سیسیل و اورشلیم میشد. دربار وی بهطور معمول در پالرمو شهر اصلی و مرکز ناحیه خودمختار سیسیل کنونی قرارداشت.
فریدریش به شش زبان سخن میراند: لاتین، سیسیلی، آلمانی، فرانسوی، یونانی و زبان عربی. او شیفتهٔ هنر و دانش بود و علاقه زیادی به علوم اسلامی و سبک زندگی مسلمانان بهخصوص شاهان و حاکمان شرقی داشت. آموزشگاه شعر و ادبی که در پالرمو به راه انداخت که از سوی دانته آلیگیری شاعر اهل ایتالیا ستوده شدهاست.