قدر مطلق (اخترشناسی)
معیاری برای اندازهگیری تابندگی اجسام آسمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
قدر مطلق (به انگلیسی: Absolute magnitude) در علم اخترشناسی معیاری برای روشنایی یک جرم آسمانی است که از آن برای سنجش و مقایسه درخشندگی ستارگان با یکدیگر استفاده میشود. هر چه قدر مطلق یک ستاره کوچکتر باشد روشنایی آن بیشتر خواهد بود. برای مثال روشنایی یک ستاره با قدر ۲+ از روشنایی یک ستاره با قدر ۳+ بیشتر است. کمترین قدر مطلق ۹- برای اَبَرغولها و بیشترین مقدار ۱۹ برای کوتولههای سفید است.[1]