نظریه فاجعه
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظریّهٔ فاجعه (به انگلیسی: Catastrophe theory) یک نظریّهٔ ریاضی میباشد که مکانیزمهای تغییرات ناگهانی و ناپیوسته یک وضعیت را در انواع مختلف پدیدهها شبیهسازی میکند.[1] مانند خم شدن فلز زیر فشار، منجمد شدن یک مایع، سقوط یک حکومت، یا شورش تودهای از مردم. این نظریّه تشریح میکند که یک مجموعه از تغییرات تدریجی و آهسته، مانند افزایش فشار روانی و نارضایتی مردم یک کشور، تغییرات (فاجعهها) آنی و عظیم را به راه میاندازد. مانند سقوط یک پل یا یک امپراتوری. این نظریه در سال ۱۹۷۲ بهطور مشترک توسط ریاضیدان فرانسوی، رنه تام، و ریاضیدان روس، ولادیمیر ایگورویچ آرنولد ایجاد و بسط داده شد.[2]