Batalla de Schellenberg
From Wikipedia, the free encyclopedia
A Batalla de Schellenberg foi un enfrontamento armado que ocorreu durante a Guerra de Sucesión española, o 2 de xullo de 1704, no forte de Schellenberg, que dominaba a cidade amurallada de Donauwörth, sobre o Danubio, en Baviera (Alemaña meridional).
Batalla de Schellenberg | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Parte de Guerra de Sucesión Española | |||||||||
Gravado da batalla | |||||||||
| |||||||||
Belixerantes | |||||||||
Inglaterra Austria Provincias Unidas |
Francia Baviera | ||||||||
Líderes | |||||||||
Duque de Marlborough Margrave de Baden-Baden |
Conde d'Arco Marqués de Maffei | ||||||||
Forzas en combate | |||||||||
22.000 homes | 12.000 homes 70 canóns | ||||||||
Baixas | |||||||||
1342 mortos 3699 feridos[1] |
9000 mortos ou afogados Aproximadamente 3000 prisioneiros[2] |
A batalla opuxo as forzas da Grande Alianza, formada por Inglaterra, Austria e as Provincias Unidas, comandadas polo Duque de Marlborough e Lois Guillerme de Baden, contra as forzas francobávaras, acaudilladas polo Conde d’Arco e o seu lugartenente o Marqués de Maffei (polo bando galo), e polo Elector Maximiliano II de Baviera e o Conde de Marsin (polo bando bávaro).
Schellenberg, tomada mediante un coup de main,[3] supuxo unha decisiva vitoria para a Grande Alianza, porque creaba un paso seguro no Danubio para as operacións loxísticas de aprovisionamento do exército de Marlborough. Ademais, permitiu proseguir a campaña aliada de 1704 en Baviera. A batalla decidiuse en dúas horas, trala cal se chegaron a contar unhas 14.000 baixas.
Despois da vitoria, os aliados tiñan dúas opcións: ou ben persuadir ao Elector de Baviera para que se unise á súa causa, ou ben facelo saír do seu refuxio en Augsburgo e derrotalo antes de que recibise reforzos. Para facilitar estes fins, os aliados iniciaron a controvertida política de asolar a campiña bávara, mentres negociaban en segredo co Elector para que desertase do bando do Rei Sol. Mais este mantívose intransixente ante as ofertas de arrexuntarse ao bloque imperial, probablemente debido á chegada inminente de reforzos.[4] Aínda que esta estratexia foi infrutuosa, os exércitos enfrontáronse finalmente o 13 de agosto de 1704, na Batalla de Höchstädt (Blenheim seguindo a nomenclatura inglesa), onde o Duque de Marlborough e o Príncipe de Savoia venceron á coalición francobávara do Duque de Tallard.