Կինեմատոգրաֆիա
From Wikipedia, the free encyclopedia
Կինեմատոգրաֆիա (հուն․՝ κίνημα՝ շարժում և գրաֆիկա), շարժանկար, մշակույթի բնագավառ, որն ապահովում է կինոնկարների արտադրությունը և դրանց ցուցադրումը։ Որպես արվեստի առավել մասսայական տեսակ՝ քաղաքական և գիտական պրոպագանդայի կարևոր միջոց է։ Կինեմատոգրաֆիան օգտվում է կինոտեխնիկայի միջոցներից։ Կինոնկարների արտադրությունը կենտրոնացված է կինոստուդիաներում։ Կինոժապավենների և սարքավորումների պատրաստումով զբաղվում է կինոարդյունաբերությունը։ Ֆիլմերը ցուցադրվում են կինոթատրոններում, հեռուստատեսությամբ։
Սովորաբար, ոսպնյակը օգտագործվում է միանգամից կենտրոնացնելով օբյեկտի կողմից անդրադարձած լույսը իրական պատկերների վրա, որը գտնվում է լուսային զգայուն մակերևույթի վրա, տեսախցիկի ներսում հարցաքննված լուսակայման ընթացքում, ստեղծելով բազմաթիվ պատկերներ։ Էլեկտրոնային պատկերների սենսորով սա արտադրում է էլեկտրական լիցք յուրաքանչյուր պիկսելում, որը էլեկտրոնային եղանակով մշակվում և պահվում է վիդեո ֆայլում հետագա ցուցադրման կամ վերամշակման համար։ Արդյունքը լուսանկարչական էմուլսիայով ֆիլմերի ֆոնդի վրա անտեսանելի թաքնված պատկերների մի շարք է, որոնք հետագայում քիմիապես «զարգացնում» են տեսանելի պատկեր։ Ֆիլմի ֆոնդի պատկերները խաղում են մեծ արագությամբ և ցուցադրվում են էկրանին, ստեղծելով պատրանք։
Կինեմատոգրաֆիան օգտագործում է գիտության և բիզնեսի բազմաթիվ ոլորտներում, ինչպես նաև զվարճանքի և զանգվածային հաղորդակցության համար։
«Կինեմատոգրաֆիա» բառը ստեղծվել է հունարեն «κίνημα (kinema)» բառից, որը նշանակում է «շարժում» և γράφειν (գրաֆին), նշանակում է «արձանագրել», միասին նշանակում է «ձայնագրման շարժում»։ Խոսքը վերաբերում էր արվեստի, գործընթացի կամ ֆիլմերի նկարահանման աշխատանքներին, սակայն հետագայում դրա իմաստը սահմանափակվեց «կինոնկարի նկարահանմամբ»[1]։