ლეილი და მაჯნუნი (ნიზამი განჯევის პოემა)
From Wikipedia, the free encyclopedia
ლეილი და მაჯნუნი (სპარს. لیلی و مجنون) — ნიზამი განჯევის (1141-1209) მესამე პოემა. ნაწარმოები დაწერილია 1188 წელს, სპარსულ ენაზე და წარმოადგენს ნიზამის ხამსეს (ნიზამი განჯევის ეკუთვნის ლირიკული ლექსების კრებული (დივანი)) მესამე პოემას.[1][2] სიუჟეტი დაფუძნებულია ძველი არაბული ლეგენდაზე, ლეილისა და მაჯნუნის უბედურ სიყვარულზე.[3] პოემა შირვანშაჰ ახსითან I-სადმია მიძღვნილი და მისი ბრძანებითაა დაწერილი. პოემაში 4600 სტანცია.[4] ლეილი და მაჯნუნი ლეგენდის პირველ ლიტერატურულად დამუშავებულ ვერსიად მიიჩნევა.[5]