ស៊ីសុវត្ថិ កុសមៈ
From Wikipedia, the free encyclopedia
សម្ដេចព្រះមហាក្សត្រិយានី ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្សកុសុមៈ នារីរ័ត្នសេរីវឌ្ឍនា (៩ មេសា ១៩០៤ - ២៧ មេសា ១៩៧៥) គឺជាព្រះមហាក្សត្រិយានីនិងសម្ដេចព្រះរាជអគ្គមហេសីនៃព្រះបាទសម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សុរាម្រិត ព្រះវររាជមាតានៃព្រះករុណាព្រះបាទសម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ព្រះរាជបុត្រីរបស់ព្រះករុណាព្រះបាទសសម្ដេចព្រះ ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស និង សម្ដេចព្រះរាជអគ្គមហេសីនរោត្តម កានវិមាន នរល័ក្ខទេវី|[1] [2]ព្រះអង្គត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារការងារសប្បុរសធម៌ និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ព្រះអង្គក្នុងការលើកកម្ពស់ការអប់រំ និងសុខុមាលភាពសង្គមនៅកម្ពុជា។ ព្រះអង្គក៏ជាអ្នកតស៊ូមតិដ៏រឹងមាំសម្រាប់សិទ្ធិស្ត្រី និងបានដើរតួនាទីយ៉ាងសកម្មក្នុងការលើកកម្ពស់ការអប់រំ និងការផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ស្ត្រី។
សម្ដេចព្រះមហាក្សត្រិយានី ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្សកុសុមៈនារីរតន៍សេរីវឌ្ឍនា | |||||
---|---|---|---|---|---|
សម្ដេចព្រះមហាក្សត្រិយានី ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្សកុសុមៈនារីរតន៍សេរីវឌ្ឍនា | |||||
សម្ដេចព្រះបរមរាជិនីនាថកម្វុជទេឝ | |||||
រជ្ជកាល | ២០ មិថុនា ១៩៦០ – ៩ តុលា ១៩៧០ | ||||
អង្គមុន | ព្រះបាទសម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សុរាម្រិត | ||||
អង្គក្រោយ | របបរាជានិយមត្រូវបានលុបចោល ចេង ហេង (ជាប្រធាន សាធារណរដ្ឋខ្មែរ) | ||||
រាជានុសិទ្ធិ | នរោត្តម សីហនុ ចេង ហេង | ||||
សម្ដេចព្រះរាជអគ្គមហេសីនៃព្រះមហាក្សត្រកម្វុជទេឝ | |||||
ការកាន់កាប់ | ២ មីនា ១៩៥៥ – ៣ មេសា ១៩៦០ | ||||
រាជាភិសេក | ៦ មីនា ១៩៥៦ | ||||
ប្រសូត | ៩ មេសា ១៩០៤ ភ្នំពេញ, សហភាពឥណ្ឌូចិន | ||||
សុគត | 27 April 1975(1975-04-27) (អាយុ 71 ឆ្នាំ) ប៉េកាំង, សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន | ||||
រាជពន្ធភាព | ព្រះបាទសម្ដេចព្រះនរោត្ដម សុរាម្រិត | ||||
រាជបច្ឆាញាតិ | ព្រះករុណាព្រះបាទសម្ដេចព្រះនរោត្ដម សីហនុ | ||||
| |||||
វង្ស | រាជវង្សស៊ីសុវត្ថិ (ដោយកំណើត) រាជវង្សនរោត្ដម (ដោយរៀបអភិសេក) | ||||
បិតា | ព្រះករុណាព្រះបាទសម្ដេចព្រះស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស | ||||
មាតា | សម្ដេចព្រះរាជអគ្គមហេសីនរោត្តម កានវិមាន នរល័ក្ខទេវី | ||||
សាសនា | ពុទ្ធសាសនាថេរវាទ |
នៅពេលសោយទិវង្គតរបស់ ព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស នៅឆ្នាំ១៩៤១ ព្រះបាទនរោត្តម សីហនុបានឡើងគ្រងរាជ្យ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៥ ព្រះបាទនរោត្តម សីហនុបានដាក់រាជ្យជំនួសឲ្យព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គគឺ ព្រះបាទនរោត្តម សុរាម្រិត ដែលបានសោយរាជ្យបានប្រាំឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គតរបស់ ព្រះបាទនរោត្តម សុរាម្រិត(ស្វាមី) ព្រះនាងសុីសុវត្ថិ កុសមៈ បានរក្សាឋានៈជាព្រះមហាក្សត្រិយានី និងបន្តមុខងារជានិមិត្តរូប និងតំណាងរាជាធិបតេយ្យ ខណៈពេលដែល ព្រះបាទនរោត្តម សីហនុបានឡើងកាន់តំណែងជាព្រះមហាក្សត្រ ប៉ុន្តែមានឋានៈជាព្រះអង្គម្ចាស់ជាជាងព្រះមហាក្សត្រ។ ផ្ទុយទៅនឹងអ្វីដែលត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ពេលខ្លះ ព្រះមហាក្សត្រិយានីមិនដែលជាព្រះមហាក្សត្រទេ ព្រោះការស្នងតំណែងជាស្ត្រីត្រូវបានហាមឃាត់ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ បន្ទាប់ពី រដ្ឋប្រហារឆ្នាំ ១៩៧០ សម្ដេចព្រះមហាក្សត្រិយានី ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ប៉ុន្តែបានរក្សាតំណែងរបស់ព្រះអង្គ មុនពេលត្រូវបានដកហូតឋានៈទាំងអស់ក្នុងអំឡុងពេលប្រកាសសាធារណៈរដ្ឋក្នុងខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧០ ព្រះអង្គនៅតែស្ថិតនៅក្រោមការឃុំខ្លួនក្នុងព្រះបរមរាជវាំងរហូតដល់ព្រះរាជសុខភាពរបស់ព្រះអង្គធ្លាក់ចុះនៅឆ្នាំ១៩៧៣ ហើយព្រះអង្គត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យ និរទេសព្រះកាយទៅជួបព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គនៅទីក្រុងប៉េកាំង, សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។ ព្រះអង្គបានសោយពិរាល័យនៅទីក្រុងប៉េកាំង សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន នៅថ្ងៃទី២៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ក្នុងព្រះជន្មាយុ៧១ព្រះវស្សា ដោយព្រះរោគាពាធ ដប់ថ្ងៃបន្ទាប់ពីពួកខ្មែរក្រហមវាយដណ្តើមយកបានទីក្រុងភ្នំពេញ។