Германска ренесанса
From Wikipedia, the free encyclopedia
Германската ренесанса, дел од Северната ренесанса, била културно и уметничко движење кое се ширело меѓу германските мислители во 15 и 16 век, кое се развило од италијанската ренесанса. Многу области на уметноста и науката биле под влијание, особено со ширењето на ренесансниот хуманизам на разните германски држави и кнежевства. Ренесансата донела напредок во областа на архитектурата, уметноста и науката. Германија произвела два настани кои требаше да доминираат во 16 век низ цела Европа: печатење и протестантска реформација.
Еден од најважните германски хуманисти бил Конрад Целтис (1459-1508). Целтис студирал во Келн и Хајделберг, а подоцна патувал низ Италија, собирајќи латински и грчки ракописи. Под силно влијание на Такит, тој ја употребил книгата Германија за да ја воведе германската историја и географија. На крајот тој го посвети своето време на поезијата, со која ја фалел Германија на латински јазик. Друга важна фигура бил Јохан Рејхлин (1455-1522), кој студирал на различни места во Италија и подоцна предавал грчки јазик. Тој го изучувал хебрејскиот јазик, со цел да го исчисти христијанството, но наишол на отпор од црквата.
Најзначајниот германски ренесансен уметник е Албрехт Дирер, особено познат по неговите гравури, што се раширило низ цела Европа, како и цртежи и сликани портрети. Архитектурата од овој период ги вклучува резиденцијата во Ландсхут, замокот Хајделберг, Градското собрание во Аугсбург, како и антивариумот на резиденцијата во Минхен, најголемата ренесансна сала северно од Алпите.[1]