Роберт Фалкон Скот
From Wikipedia, the free encyclopedia
Роберт Фалкон Скот 6 јуни 1868 - 29 март 1912) ― англиски офицер и истражувач на британската кралска морнарица кој предводел две експедиции на Антарктикот: експедицијата Дискавери од 1901-04 година и експедицијата Тера Нова од 1910-1913 година.
Роберт Фалкон Скот | |
---|---|
Роден(а) | 6 јуни 1868
Плимут, Девон, Англија |
Починал(а) | 1912 март 29 (возраст: 22) Рос Хед Рок, Антарктик |
Образование | Поморска кадетска програма, ХМС Британија ] |
Сопружник | Кетлин Скот |
Тој починал од студ и глад при неговото враќање од Јужниот Пол, на кој пристигнал на 17 јануари 1912, пет седмици по Норвежанецот Роалд Амундсен.[1] Тимот за спасување ги пронашол замрзнатите тела на членовите на неговата експедиција во близина на еден од антарктичките резерви.[2] Тој, исто така, го нашол и неговиот дневник во кој ги опишал агонијата на членовите на експедицијата.
Пред неговото назначување да ја предводи експедицијата на Дискавери, Скот ја градел кариерата на поморски офицер во Кралската морнарица. Во 1899 година, тој имал шанса да се сретне со Сер Клеменс Маркхам, претседател на Кралско географско друштво, и на тој начин дознал за планираната експедиција на Антарктикот, која наскоро доброволно се пријавил да ја води. [3] По преземањето на овој чекор, неговото име станало неразделно поврзано со Антарктикот, полето на работа на кое тој останал посветен во последните 12 години од својот живот.
Следејќи ја веста за неговата смрт, Скот станал славен херој, статус што се рефлектира од спомениците подигнати низ Велика Британија. Меѓутоа, во последните децении на 20 век, Скот станал фигура на контроверзност, со прашања покренати за неговата компетентност и карактер. Коментаторите во 21-от век сметаат дека Скот е попозитивен по проценката на падот на температурата под -40 степени во март 1912 година и по повторното откривање на писмените наредби на Скот од октомври 1911 година, тимови да се состане и да му помогнат при враќањето.[4]