Arie van Deursen
Nederlands schrijver / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Arie Theodorus van Deursen (Groningen, 23 juni 1931 – Oegstgeest, 21 november 2011) was een Nederlandse historicus en hoogleraar nieuwe geschiedenis aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Zijn specialisme was het Nederland van de zestiende en van de zeventiende eeuw. Daarnaast wordt hij beschouwd als autoriteit op het gebied van de godsdienstige verhoudingen in die periode. Van Deursen was een van de meest vooraanstaande en productieve historici van Nederland.[1] Klaas van Berkel besluit zijn levensbericht voor de KNAW, waarvan Van Deursen sinds 1978 lid was, met een omschrijving van Van Deursen als 'een fenomenaal historicus, een van de groten van ons vak, vergelijkbaar met Johan Huizinga, Pieter Geyl, Jan Romein en Ernst Kossmann, en dat niet ondanks, maar juist dankzij het feit dat hij óók een belijdend gereformeerd historicus is geweest.'[2]
Arie van Deursen | ||||
---|---|---|---|---|
Van Deursen in 2002 | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Arie Theodorus van Deursen | |||
Geboren | 23 juni 1931 | |||
Geboorteplaats | Groningen | |||
Overleden | 21 november 2011 | |||
Overlijdensplaats | Oegstgeest | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | Historicus | |||
Werk | ||||
Bekende werken | Bavianen en Slijkgeuzen (1974), Mensen van klein vermogen: het kopergeld van de Gouden Eeuw (1991) | |||
Dbnl-profiel | ||||
|