Hybride oorlogsvoering
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Hybride oorlogsvoering of hybride conflictvoering[1] is een concept of theorie van militaire strategie waarbij politieke doelstellingen worden beoogd door een combinatie van conventionele oorlogsvoering, irreguliere oorlogsvoering en cyberoorlogsvoering, het verspreiden van nepnieuws, desinformatie en propaganda, het voeren van diplomatieke en juridische procedures, pogingen tot regimeverandering en (buitenlandse) verkiezingsinterventie. Door fysieke operaties te combineren met subversieve inspanningen wil de agressor doorgaans een openlijk conflict of vergelding vermijden. Hybride oorlogsvoering wordt vooral ingezet door landen die hun tegenstanders willen destabiliseren, zonder inzet van militaire middelen.[2]