Sonnet 9
literair werk van William Shakespeare / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Sonnet 9 maakt deel uit van Shakespeares bekende sonnettenbundel met 154 gedichten die, waarschijnlijk ongeautoriseerd, in 1609 werd gepubliceerd. Sonnet 9 behoort tot wat nu de 17 procreation sonnets[1] wordt genoemd. In deze reeks spoort de dichter een jongeman aan om kinderen te krijgen vooraleer zijn jeugd voorbij is. In Sonnet 9 vergelijkt de dichter de wereld met een weduwe, die alleen achterblijft als zijn vriend kinderloos verkiest te blijven en zijn schoonheid verspilt. Schoonheid, zo luidt het argument, kun je echter niet verspillen zoals je wel met geld e.d. kunt doen, dat immers gewoon herverdeeld wordt. De dichter verwijt de jongeman niet aan anderen te denken, en dat er geen liefde in zijn hart kan huizen wanneer hij zijn leven op een egoïstische manier verkwist.