11 Korpus Pancerny (ZSRR)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
11 Radomsko-Berliński Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 11-й танковый Радомско-Берлинский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Czołgiści 11 Korpusu Pancernego przed Bramą Brandenburską w zdobytym Berlinie. | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 |
Rozformowanie |
1945 |
Nazwa wyróżniająca | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Bitwa o Siedlce | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Odznaczenia | |
11 Korpus Pancerny (11 KPanc) utworzony został w 1942 roku i brał udział w głównych operacjach bojowych prowadzonych przez Armię Czerwoną przeciw armii niemieckiej, wśród nich były: operacja Bagration, operacja wiślańsko-odrzańska i bitwa o Berlin. W latach 1942–1945 wchodził w skład następujących jednostek: 5 Armia Pancerna, 2 Armia Pancerna, 4 Armia Pancerna, 13 Armia, 69 Armia i 5 Armia Uderzeniowa[1].
Na ziemiach polskich uczestniczył w następujących działaniach bojowych: walkach o zdobycie Parczewa, Radzynia Podlaskiego i Łukowa, odparciu przeciwuderzenia pod wsią Borki, bitwie o Siedlce, walkach przeciw XXXXVI Korpusowi Pancernemu o zdobycie przyczółka na Wiśle i walkach o Babimost[2].
Za wykazane męstwo i odwagę w walkach o Radom jednostka otrzymała zaszczytną nazwę: 11 Radomski Korpus Pancerny[3]. Po walkach i zdobyciu 19 stycznia 1945 roku Tomaszowa Mazowieckiego została odznaczona Orderem Suworowa II stopnia[4].