7 Dywizja Pancerna (Wielka Brytania)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
7 Dywizja Pancerna – dywizja pancerna armii brytyjskiej, służąca z wyróżnieniem podczas II wojny światowej, gdzie jej dokonania w kampanii afrykańskiej przyniosły jej przydomek Szczury Pustyni (ang. Desert Rats).
Ten artykuł dotyczy brytyjskiej dywizji. Zobacz też: 7 Dywizja Pancerna (III Rzesza). |
Żołnierze 1. kompanii 6. batalionu Pułku Queen's Royal West Surrey ze składu 7 Dywizji Pancernej wchodzą do Tobruku, 18 listopada 1942 r. | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1938 |
Rozformowanie |
1958 |
Nazwa wyróżniająca |
Szczury Pustyni |
Patron |
Jerboa(inne języki)[1] |
Tradycje | |
Kontynuacja |
7 Brygada Pancerna |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni |
Geoffrey Musson |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa: * kampania afrykańska * kampania włoska, * operacja Overlord, * forsowanie Renu | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
Dywizja została utworzona po traktacie monachijskim w Egipcie w 1938 r. jako Dywizja Mobilna[2], a jej pierwszym dowódcą był teoretyk walk pancernych gen. Percy Hobart[3]. W lutym 1940 r. nazwę jednostki zmieniono na 7 Dywizję Pancerną[2].
Dywizja walczyła w większości głównych bitew podczas kampanii w Afryce Północnej; później wylądowała na brzegu i walczyła w kampanii włoskiej na jej wczesnych etapach, po czym została wycofana do Wielkiej Brytanii, gdzie przygotowywała się do walk w północno-zachodniej Europie. Wylądowała w Normandii po południu w dniu inwazji, 6 czerwca 1944 r. i walczyła na froncie zachodnim aż do końca wojny, który zastał ją w Kilonii i Hamburgu w Niemczech.
Chociaż dywizja została rozwiązana w latach 50., jej tradycja (nazwa i naszywka mundurowa z „pustynnym szczurem”) są kontynuowane przez 7 Brygadę Pancerną[4].