9 Pułk Artylerii Lekkiej (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
9 pułk artylerii lekkiej (9 pal) – oddział artylerii lekkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 9 pułku artylerii lekkiej w II RP. Zobacz też: 9 Pułk Artylerii Lekkiej – stronę ujednoznaczniającą. |
Odznaka pamiątkowa 9 pal | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rozformowanie |
wrzesień 1939 | ||
Tradycje | |||
Święto |
14 czerwca[1] | ||
Rodowód |
XI ćwiczebny da | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk Józef Plisowski | ||
Ostatni |
ppłk Emil Growiński | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa bitwa o Pomorze (1–3 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja |
Biała Podlaska | ||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
Odznaczenia | |||
|
Pułk rodowód swój wywodzi z utworzonego w Zajezierzu w kwietniu 1919 XI ćwiczebnego dywizjonu i baterii zapasowej 2 „krakowskiego” pułku artylerii polowej. W okresie wojny polsko-bolszewickiej jego dywizjony walczyły na różnych frontach. I dywizjon wspierał ogniem 9 Dywizję Piechoty, a II dywizjon VII Brygadę Rezerwową. Pokojowym garnizonem pułku była do 1933 Biała Podlaska, a później Siedlce. W okresie kampanii wrześniowej pułk walczył w składzie macierzystej 9 Dywizji Piechoty.