Alan Rotherham
angielski rugbysta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Alan Rotherham (ur. 31 lipca 1862 w Coventry, zm. 30 sierpnia 1898 w Marylebone) – angielski rugbysta, reprezentant kraju, jeden z innowatorów gry formacji ataku wczesnego okresu rozwoju tego sportu, prawnik.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||
|
Był jednym z pięciorga dzieci Johna Rotherhama i jego żony Margaret. Uczęszczał do Uppingham School, a następnie od 1881 roku studiował prawo w Balliol College wchodzącym w skład Oxford University. Mimo iż nie pochodził ze szkoły grającej w rugby, już w kolejnym roku trafił do uczelnianej drużyny, której kapitanem był wówczas Harry Vassall. Występował w niej m.in. w Varsity Match przeciwko zespołowi z Cambridge. Studia ukończył w 1885 roku, a trzy lata później został przyjęty do palestry[1][2].
W ciągu trzech lat grania w Oksfordzie zrewolucjonizował podejście do gry formacji ataku. Zamiast chaotycznego przekazywania piłki z formacji młyna do ataku charakteryzującego wcześniejsze lata, wprowadził systematyczność i schematy zagrywek, przez co stał się ogniwem łączącym obie te formacje. Choć nie był pierwszym zawodnikiem stawiającym przede wszystkim na grę ręką, udoskonalił tę technikę i taktykę kładąc nacisk na podania między graczami. Spowodowało to, iż gra stała się bardziej otwarta, co miało również wpływ na atrakcyjność i widowiskowość meczów. Posiadał świetną ocenę sytuacji i umiejętność czytania gry, potrafił dostosować się do któregokolwiek z partnerów na pozycji drugiego z łączników, a także skupić na sobie uwagę obrony przeciwnika robiąc tym samym miejsce na pozostałych zawodników linii ataku. Dzięki temu może być uznawany za twórcę pozycji łącznika młyna[1][2][3][4][5].
W latach 1882–1887 rozegrał dwanaście spotkań dla angielskiej reprezentacji w rozgrywkach Home Nations Championship, w tym trzy jako kapitan w sezonie 1887, zdobywając dwa przyłożenia, które wówczas nie miały jednak wartości punktowej[1][6]. Uważany był wówczas za gracza, bez którego obecności kadra traciła na reprezentatywności, a swój styl gry mógł dopracowywać mając w zespole takich zawodników jak Wilfred Bolton, Charles Wade, John Payne, Andrew Stoddart czy Arthur Evanson[2].
Grał także dla Coventry R.F.C., Richmond F.C. oraz hrabstwa Middlesex[1][7]. Uprawiał również krykieta[1][8].
Jego kuzyn, Arthur Rotherham, był reprezentantem Anglii oraz British and Irish Lions[1][2].
Popełnił samobójstwo przy użyciu broni palnej 30 sierpnia 1898 roku[1][9]. W 2010 roku wraz z Vassallem został przyjęty do IRB Hall of Fame za zasługi w modernizacji stylu gry[10].